Αφιέρωμα Planet of the Apes #3 | Conquest of (1972) & Battle for (1973) the Planet of the Apes

Conquest of the Planet of the Apes (1972)

Poster by Phantom City Creative

“Ο Caesar ζει, τσακίστε τους Ναζί” είναι το vibe της τέταρτης ταινίας του franchise. Ο γιος της Zira έχει επιβιώσει και έρχεται αντιμέτωπος με μια σκληρή πραγματικότητα: λόγω μιας ασθένειας η οποία έχει σκοτώσει κάθε σκύλο και γάτα στον πλανήτη, οι πίθηκοι έχουν γίνει τα επόμενα κατοικίδια των ανθρώπων. Το κατοικίδια ίσως να είναι αρκετά ελεύθερο, πιο πολύ σκλάβοι θα έλεγα, αλλά τέλος πάντων, αυτό είναι το πλαίσιο με το οποίο ξεκινάει η ταινία μας, και αυτό είναι το πλαίσιο που θα φέρει την επανάσταση.

Έχω να πω πως η συγκεκριμένα ταινία είναι η αγαπημένη μου μετά την πρώτη. Αν και σε αυτήν λείπουν μερικά εκατομμύρια δολάρια budget, υποβόσκει μια όρεξη να γίνει κάτι δυνατό, κάτι επιδραστικό. Δεν λέω πως άλλαξε τη ροή της παγκόσμιας ιστορίας με αυτά που είχε να προσφέρει, αλλά ήταν μια αξιοπρεπής προσπάθεια έστω να προσφέρει αυτά που μπορεί.

Η θεματική εδώ είναι η επανάσταση, και τα μέσα αυτής. Δηλαδή το τι και το πώς της κατάρριψης ενός συστήματος βασισμένο στην εκμετάλλευση, όταν οι μειονότητες είναι έτοιμες και οργανωμένες. Εντάξει, δεν είναι μια ταινία με βαθύ πολιτικό αντίκτυπο, όμως είναι σίγουρα μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση πάνω στην έχθρα ανθρώπων-πιθήκων. Ίσως να μην ακούμε τους πιο «διαβασμένους» διαλόγους στον κόσμο, όμως παραμένουν λειτουργικοί στο να περάσουν συναίσθημα, κυρίως αυτό της αποφασιστικότητας. Έχεις μια ομάδα η οποία πολεμάει για την ελευθερία της, και πράγματι νιώθεις πως δεν θα σταματήσουν μέχρι να την πάρουν, με οποιονδήποτε τρόπο.

Πολύ πρωτότυπη ιδέα το να εισαχθεί έτσι η πολιτική στο franchise, και τώρα που έχουμε ξεφύγει λίγο από τα βασικά των πρώτων ταινιών η ταινία επιστρέφει στο να ανοίγει συζητήσεις, ακριβώς όπως έκανε η πρώτη της σειράς. Απλά πλέον οι ερωτήσεις αφορούν το αν μια επανάσταση πρέπει να συμβεί με κύριο μέσο τη βία, ή το τι αντιμετώπιση πρέπει να έχουν οι «εκθρονισμένοι». Ο τρόπος με τον οποίο παίρνονται οι αποφάσεις από τους χαρακτήρες εντός της ταινίας ίσως να μην είναι απόλυτα συνεκτικός, αλλά θεωρώ πως η βάση της ταινίας είναι ούτως ή άλλως η θεματική της πάνω στην απόκτηση εξουσίας και όχι οι χαρακτήρες της.

Συνολικά αυτό που κρατάω είναι πως οι αδυναμίες της ταινίας δεν ήταν απελπιστικά άθλιες (π.χ. η εντελώς καρτουνίστικη καρικατούρα του ανταγωνιστή), χωρίς όμως να υπαινίσσομαι ότι όσα έκανε σωστά ήταν όλα άριστα. Μερικές ατάκες σε διαλόγους εδώ κι εκεί, και ένας αρκετά καλός μονόλογος (δεδομένων των συνθηκών πάντα, δεν βλέπουμε και το blade runner) στο τέλος της ταινίας, και έχουμε κάτι που ταυτόχρονα πλησιάζει την πρώτη ταινία στο να ανοίγει συζητήσεις, χωρίς τις υπερβολές του beneath και χωρίς την υφολογική μετατόπιση που είχε το escape.

Battle for the Planet of the Apes (1973)

Poster by Florian Bertmer

Με το Battle φτάνουμε στο τέλος της ιστορίας. Δεν φτάνουμε θριαμβευτικά, σαν νικητές, αλλά κουτσαίνοντας, ξέροντας πως η ποιότητα του franchise είναι πλέον αμφίβολη.

Άλλη μια ταινία η οποία προσπαθεί να χωρέσει πάρα πολλά σε 90 λεπτά, χωρίς να τα καταφέρνει πολύ καλά. Φαίνεται να λείπει η αίσθηση κατεύθυνσης∙ δεν ξέρω πώς γίνεται μια ταινία να είναι αποπροσανατολισμένη, αλλά αν αυτό είναι κάτι που μπορεί να συμβεί το συγκεκριμένο φιλμ το κάνει. Αμέτρητες πλοκές και υποπλοκές, δεν υπήρχε ξεκάθαρη εικόνα του στόχου και της θεματικής που ήθελε να ακολουθήσει η ταινία. Νιώθω ότι ο μόνος άξονας ήταν το να φτάσουμε κάπως από το σημείο Α στην ιστορία του πλανήτη στο σημείο Β, χωρίς να μας ενδιαφέρει το ενδιάμεσο, αρκεί να δείξουμε τι συνέβη στον Ceasar.

Φυσικά, για το έργο με τον πιο ρηχό τίτλο στην πεντάδα, δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε πάρα πολλά, και αυτό φαίνεται στο πόσο πρόχειρα έχουν στηθεί οι διάλογοι οι οποίοι αντιστοιχούν στο «φιλοσοφικό» κομμάτι. «Guns bad, peace good», αλλά ναι οκ έχουμε και τα όπλα αν χρειαστεί να τις παίξουμε με τους υπόλοιπους ανθρώπους, αλλά για το feelgood του πράγματος στο τέλος ας τα καταστρέψουμε σαν σύμβολο ειρήνης. Πολύ φτωχή προσέγγιση, και είναι κρίμα καθώς νιώθω ότι υπήρχε η δυνατότητα να έχουμε κάτι αντίστοιχο του Conquest, κάτι με λίγο παραπάνω κρέας για συζήτηση. Αντ’ αυτού πήραμε μια ταινία δράσης/φαντασίας/πολιτικό θρίλερ τα οποία ούτε το Game Of Thrones δεν κατάφερε να τα χωρέσει άριστα σε ένα project που κράτησε 10 χρόνια, άρα μάλλον λίγο δύσκολο να το κάνει το Battle for the Planet of the Apes σε 88 λεπτά.

Ως συνήθως το κλείσιμο μιας μεγάλης ιστορίας είναι αρκετά αδύναμο. Λίγες φορές έχει καταφέρει κανείς να κλείσει αποτελεσματικά και τέλεια μια ιστορία τέτοιου μεγέθους. Κατά τα’ άλλα, η ταινία είναι απλά μέτρια. Η ύπαρξη του Caesar κάνει την ταινία ανεκτή, καθώς αποτελεί έναν πάρα πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρα, σε μια σειρά η οποία έχει αρκετές πρωτοτυπίες. Πέρα από αυτό, ο σημαντικότερος ίσως λόγος για να δει κανείς την ταινία είναι απλώς για να μάθει πως περατώνεται η ιστορία του Caesar. Δεν αποτελεί κάποιο θαύμα του κινηματογράφου, αλλά τουλάχιστον βάζει μια τελεία (ή έστω ένα κόμμα, για περίπου 40 χρόνια) στην πορεία του πλανήτη των πιθήκων.

Προσωπική κατάταξη:

1. Planet of the Apes

2. Conquest of the Planet of the Apes

3. Escape from the Planet of the Apes

4. Battle for the Planet of the Apes 

5. Beneath the Planet of the Apes