Νέο Halloween αφιέρωμα στο Δράκουλα | #2

-Σε συνέχεια από την περσινή θεματική, συνεχίζουμε να ασχολούμαστε με το Δράκουλα. Φέτος βέβαια πιάνουμε λίγο πιο διαφορετικές ταινίες, λιγότερο κλασσικές και σίγουρα αρκετά αποκλίνουσες από το βιβλίο ή από το κλασσικό φορμάτ των ταινιών με τέρατα. Για το φετινό Halloween θα δούμε την έμμεση επιρροή που έχει ο θρύλος του Κόμη, και όχι την άμεση, για να καταλάβουμε πόσο βαθύ κομμάτι της ποπ κουλτούρας αποτελεί.-

Σε αυτό το κείμενο: Love At First Bite (1979)

Το χιούμορ των 70s δεν λειτουργεί πάντα πολύ καλά, ειδικά μετά από τόσα χρόνια. Σε αυτήν την περίπτωση όμως, (αν εξαιρέσουμε μερικά βαρέως ρατσιστικά κομμάτια, χωρίς να τα παραβλέψουμε όμως) το χιούμορ των 70s λειτουργεί όσο πρέπει. Η ταινία ξεκινάει από την αρχή με αυτοαναφορικά αστεία, κοροϊδεύει την μυθολογία τεράτων, και συνεχίζει με φρενήρεις ρυθμούς να λέει το ένα αστείο μετά το άλλο, κατά κύριο λόγο πετυχημένα.

Το Love At First Bite οριακά το θεωρώ ρομαντική κομεντί. Είναι κάποιου είδους Naked Gun αλλά με θεματική τρόμου, απλά είναι ίσως λιγότερο κάφρικο. Το καλό είναι πως δεν το αντιμετωπίζει σαν παρωδία. Ο Κόμης χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του και για να καταφέρει να ρίξει την Cindy, και για να αντιμετωπίσει τον γιατρό, απλά όλα αυτά γίνονται ταυτόχρονα με τις ατάκες.

"Children of the Night.... Shut up!"

Οι χαρακτήρες δεν είναι τόσο μονοδιάστατοι όσο θα ήταν σε μια παρωδία, υπάρχει ένα στοιχειώδες βάθος, ίσως και μία τραγικότητα σε συγκεκριμένα σημεία, το οποίο κάνει το σύνολο να δουλεύει ακόμα περισσότερο. Το ότι ο Κόμης είναι απλά ένας ερωτευμένος άντρας, η Cindy ένα μοντέλο που πασχίζει να επεξεργαστεί την ζωή στη διασημότητα, και ο Dr. Rosenberg ένας γιατρός με φόβο δέσμευσης δεν είναι απλά ένα σετάρισμα για τα αστεία, αλλά ένας τρόπος να μην είναι η ταινία εντελώς ρηχή.

Από λογοπαίγνια, αναφορές στο βιβλίο, μέχρι και οπτικά αστεία και slapstick, το Love At First Bite είναι μια αρκετά αστεία ταινία, την οποία ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να την πάρεις στα σοβαρά. Αυτό έχει σίγουρα και τα κακά του, όπως έιπα και στην αρχή, αλλά δεν είναι σίγουρα μιάμιση χαμένη ώρα, ειδικά μπροστά σε αντίστοιχα φιλμ που προσπαθούν να παντρέψουν την κωμωδία με τα τέρατα.