The Toxic Avenger | Μπορεί η καφρίλα να είναι τέχνη;

Poster by Bogdan Timchenko

Περίληψη: Όταν ο Melvin, ένας νέρντουλας καθαριστής γυμναστηρίου πέφτει θύμα μιας φάρσας κάποιων τραμπούκων, καταλήγει χωμένος μέσα σε ένα βαρέλι με τοξικά χημικά απόβλητα. Αυτό τον μετατρέπει στον Τοξικό Εκδικητή, ένας τέρας-ήρωα, που εκτός από την υπερδύναμη του έχει την δυνατότητα να εντοπίζει αν ένα άτομο είναι ανήθικο. Με τη σφουγγαρίστρα στο χέρι, και έτοιμος να σταματήσει το κακό στo New Jersey, ξεχύνεται στους δρόμους, και σκοτώνει κάθε (μεταφορικό) σκουπίδι που συναντάει.

Η ταινία, με μία λέξη, περιγράφεται ως εξής: ρηχή. Και αυτό δεν πειράζει καθόλου. Όταν παντρεύεις τα cult 80s με super hero b-movie το τελευταίο που περιμένεις να πάρεις είναι ένα διαμάντι για τον κινηματογράφο. Το πρώτο που περιμένεις είναι μια ταινία που αξίζει να την δεις με την παρέα σου, αφήνοντας για λίγο στην άκρη την πολιτική ορθότητα, και να διασκεδάσεις χωρίς να πολυσκέφτεσαι ή να σε πολυνοιάζει τι βλέπεις. Και σε αυτόν τον τομέα το Toxic Avenger τα πάει πολύ καλά, ξεπερνώντας τις προσδοκίες.

Μιλάμε για μια ταινία όπου η λέξη διακριτικότητα δεν υπάρχει∙ οι τραμπούκοι είναι 100% τραμπούκοι και τίποτα άλλο, ο δήμαρχος είναι τόσο διεφθαρμένος που ανοιχτά δηλώνει ότι ελέγχει το εμπόριο ναρκωτικών της πόλης σε συνεργάτες, και το ρομαντικό ενδιαφέρον της ταινίας είναι απλά μια πανέμορφη κοπέλα που εμπιστεύεται τυφλά τον Toxie. Και να πω κάτι εδώ; Καλύτερα! Δεν χρειάζονται όλες οι ταινίες βάθος, μερικές φορές μπορείς να δεις μια ταινία απλά για να περάσεις την ώρα σου και να διασκεδάσεις χαζολογώντας.

Το exploitation σινεμά -μερικές φορές- υπάρχει απλά για να βρεις μια δικαιολογία να δεις γυμνό, βρισιές, αίμα και εκρήξεις για μιάμιση ώρα, και η συγκεκριμένη ταινία τα προσφέρει με τρομερά καλό τρόπο. Καλό pacing, ωραία σκηνοθεσία, over-the-top κάστινγκ, τα οποία απλά σε κάνουν να θες να συνεχίσεις να βλέπεις. Το σενάριο ήταν ίσως λίγο μπερδεμένο, χωρίς να έχει αποφασίσει αν θα έχει τη βάση τους στις υπερηρωικές ιστορίες ή σε ταινίες εκδίκησης, καταλήγοντας έτσι κάτι ενδιάμεσο, παραμένοντας όμως αρκετά αξιοπρεπές και στις δύο αυτές κατηγορίες.

Τα εφφέ ήταν πολύ καλοδουλεμένα, φαινόταν ότι η παραγωγή είχε γίνει με όρεξη, και είχαμε μέχρι και high budget σκηνές με τεράστιες εκρήξεις αυτοκινήτων και για κάποιον λόγο ακόμη και τανκ. Και όλα αυτά σε μια ταινία που Ο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΦΟΡΑΕΙ 5 ΚΙΛΑ ΜΕΙΚ ΑΠ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΕΤΙΚΑ. Ακόμα και η σκηνή της μεταμόρφωσης που ήταν απαιτητική ήταν εξαιρετικά καλή. Γενικά η ταινία δεν έπασχε καθόλου στον τομέα, πράγμα αρκετά δύσκολο για B-Movie της εποχής.

Σίγουρα το Toxic Avenger δεν είναι μια τέλεια ταινία. Υπήρχαν πολλά πράγματα που δεν έβγαζαν νόημα, όπως το ότι μετά την μεταμόρφωση ο Melvin ήταν υπερβολικά χαρισματικός με βαρύτερη φωνή, ή το ότι οι κακοί της ταινίας ήταν τόσο καρικατούρες που δολοφονούσαν και βίαζαν απλά επειδή μπορούσαν. Όμως μέσα στον μικρόκοσμο της ταινίας όλα αυτά δουλεύουν, και εν τέλει κάνουν την ταινία ακόμα πιο αστεία. Σε περίπτωση που δεν είναι αρκετές οι ατάκες και το slapstick, έχεις και 2-3 σημεία με εντελώς σουρεάλ και άκυρο χιούμορ, και με κάποιον μαγικό τρόπο όλα αυτά δουλεύουν.

Ο Τοξικός Εκδικητής βοηθάει μια γριούλα να περάσει το δρόμο. Ναι, αυτό είναι κάτι που έγινε όντως μέσα στην ταινία.

Όμως έχεις να κερδίσεις κάτι από το Toxic Avenger? Είναι καν σινεμά; Είναι τέχνη; Ναι, ναι, και ναι. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν γίνεται να βλέπεις κάθε μέρα το Blade Runner, το Stalker και το Apocalypse Now. Μια στο τόσο θα πρέπει να το αλλάξεις, να δεις κάτι που δεν έχει μέσα διδαχές και παραβολές του Ιησού, κάτι που δεν θα είναι αναγκαίο να συγκινήσει ή να σε συναρπάσει, κάτι που είναι Braindead. Και νομίζω ότι με ένα τοξικό παραμορφωμένο σούπερ ήρωα, με ένα νεκρό παιδί σε μια σκηνή που παίζεται για γέλια, και 3 ζευγάρια γυμνά στήθη στο πρώτο 15λεπτο, το Toxic Avenger τσεκάρει όλα τα κουτάκια.

Πριν κλείσω το review θέλω να σημειώσω κάτι. Όπως είπα η ταινία δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική ορθότητα, δεν καταδικάζει το bullying, και η αναφορά στην περιβαλλοντική καταστροφή μέσω των αποβλήτων γίνεται αποκλειστικά και μόνο για να έχουμε το origin story του ήρωα μας. Παρ' όλα αυτά ο Lloyd Kaufman είναι ΤΟΣΟ καλός σε αυτό που κάνει σε αυτήν την ταινία, που ο Toxic Avenger στα 90s έγινε ΚΑΡΤΟΥΝ. ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΔΑΞΕΙ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ. Τόσο καλός είναι ο Kaufman.

Αν το The Toxic Avenger ήταν τραγούδι θα ήταν το The Creature Walks Among Us των Blitzkid, γιατί προφανώς θα ήταν horror punk, και υπάρχει το up tempo στοιχείο που εν γένει επικρατεί και στην ταινία.