Νέο Halloween αφιέρωμα στο Δράκουλα | #1

-Σε συνέχεια από την περσινή θεματική, συνεχίζουμε να ασχολούμαστε με το Δράκουλα. Φέτος βέβαια πιάνουμε λίγο πιο διαφορετικές ταινίες, λιγότερο κλασσικές και σίγουρα αρκετά αποκλίνουσες από το βιβλίο ή από το κλασσικό φορμάτ των ταινιών με τέρατα. Για το φετινό Halloween θα δούμε την έμμεση επιρροή που έχει ο θρύλος του Κόμη, και όχι την άμεση, για να καταλάβουμε πόσο βαθύ κομμάτι της ποπ κουλτούρας αποτελεί.-

Σε αυτό το κείμενο: Blacula (1972)

Το Blacula είναι σίγουρα ένα ανορθόδοξο πάντρεμα του κλασσικού τρόμου με το Blaxploitation. Δυστυχώς δεν είναι κάτι ιδιαίτερο σαν ταινία, πέρα από το gimmick, αλλά είναι αρκετά πρωτότυπη ώστε να αξίζει μια προβολή. Ερμηνείες, σκηνοθεσία, φωτογραφία που δεν είναι τίποτα σημαντικό, ειδικά μπροστά σε άλλες ταινίες του υπο-είδους, αλλά μια αρκετά αυθεντική ιδέα, που δεν βγήκε πολύ καλά στην οθόνη. Η ταινία έπασχε από έλλειψη χαρακτήρα και ύφους, χωρίς να ξέρει αν θέλει να επικεντρωθεί στο ρομάντζο, στον τρόμο, ή να αφοσιωθεί στο gimmick και να πάει σε χιούμορ.

Μου άρεσε ιδιαίτερα ότι έδωσε backstory στα χρόνια της σκλαβιάς ακόμα, έστω και αν δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο αργότερα, καθώς και το γεγονός ότι υπήρξαν σημεία σχολιασμού της δύσκολης καθημερινότητας των μαύρων στην Αμερική, όπως το γεγονός ότι πολλοί φόνοι δεν ερευνήθηκαν επειδή τα θύματα ήταν μέλη της μαύρης κοινότητας. Πολύ δυναμικό τέλος επίσης, αλλά τα ενδιαμέσα, με εξαίρεση 2-3 σκηνές που είχαν έναν πιο καλτ χαρακτήρα, όπως η ντίσκο και το νοσοκομείο, ήταν λίγο αδιάφορα.

Το Blacula θα μπορούσε να ήταν εν δυνάμει μια από της καλύτερες blaxploitation ταινίες. Δυστυχώς το περιορισμένο budget -όπως μαρτυρά η μεταμόρφωση σε νυχτερίδα- και η έλλειψη κάποιου περισσότερο οραματιστή καλλιτέχνη στο τιμόνι αφήνουν το ενδιαφέρον της ταινίας να τελειώσει σχεδόν στον τίτλο της. Μια ταινία στην αρχή ενός κύματος που είχε αρχίσει να ακμάζει στην αμερική, που, τουλάχιστον, έδωσε βάση με την μερική επιτυχία της για να ακολουθήσουν περισσότερες ταινίες.