Νέο Halloween Αφιέρωμα Στο Δράκουλα | #4

-Σε συνέχεια από την περσινή θεματική, συνεχίζουμε να ασχολούμαστε με το Δράκουλα. Φέτος βέβαια πιάνουμε λίγο πιο διαφορετικές ταινίες, λιγότερο κλασσικές και σίγουρα αρκετά αποκλίνουσες από το βιβλίο ή από το κλασσικό φορμάτ των ταινιών με τέρατα. Για το φετινό Halloween θα δούμε την έμμεση επιρροή που έχει ο θρύλος του Κόμη, και όχι την άμεση, για να καταλάβουμε πόσο βαθύ κομμάτι της ποπ κουλτούρας αποτελεί.-

Σε αυτό το κείμενο: Dracula, Pages from a Virgin's Diary

Αυτή η προσθήκη αποτελεί μάλλον την πιο ιδιαίτερη μεταφορά του Δράκουλα στην οθόνη. Ασπρόμαυρο, βουβό, avant-garde από το 2002 με κινέζο Κόμη (εξαιρετικό casting παρεμπιπτόντως), σε μπαλέτο. Σίγουρα ενδιαφέρουσα προσέγγιση, αν και μάλλον για λίγο πιο περιορισμένο κοινό.

Το σχετικά μικρό μήκος της ταινίας την έκανε εύκολα παρακολουθήσιμη, αλλά μπορώ να πω ότι, τουλάχιστον για εμένα, δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Δεν ξέρω αν φταίει ότι δεν έχω ξαναδεί μπαλέτο, ή αν ήταν όντως κακή εκτέλεση, όμως παρά την ωραία ιδέα, δεν λειτούργησαν καλά πολλά πράγματα. Πρέπει να παραδεχτώ ότι το τεχνικό κομμάτι της ταινίας ήταν πολύ καλό, κοστούμια, σκηνικά, μέικ απ, ήταν όλα άψογα. Αυτό που έλειπε ήταν λίγη παραπάνω ψυχή.Η σύνθεση της μουσικής ήταν επίσης πολύ δυνατό στοιχείο, αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο για τις χορογραφίες -ξανατονίζω ότι είμαι άσχετος από μπαλέτο, οπότε μπορείτε εύκολα να μην με επιστευτείτε σε αυτό-.

Πάντα θα έχεις μια σχετική αμηχανία σαν θεατής όταν βλέπεις τον Van Helsing να χορεύει μπαλέτο, αλλά ο Wei-Qiang Zhang στη θέση του κόμη είναι εξαιρετικός. Δίνει μια καταπληκτική αριστοκρατικότητα και αυστηρότητα στον χαρακτήρα που ταιριάζει απόλυτα, ενώ παράλληλα στις χορογραφίες με τα θύματα του καταφέρνει να προκαλεί έναν απόκοσμο ερωτισμό και μια ακαταμάχητη ρομαντικότητα.

Το πρόβλημα μου με την ταινία, εκτός από την αδύναμη σκηνοθεσία, βρίσκεται στο ότι μοιάζει να είναι δύο ανεξάρτητες ιστορίες μπερδεμένες μεταξύ τους. Μπορεί αυτό να λειτούργησε στις 400 σελίδες του βιβλίου, αλλά δεν λειτουργεί σε 1 ώρα και 10 λεπτά, και ειδικά όχι αν ο μόνος τρόπος να προχωρήσει η πλοκή είναι μια 8λεπτη χορογραφία. Παρ' όλα αυτά, αν τέτοιες ταινίες είναι στα γούστα σας προτείνω να την δείτε, γιατί αποτελεί πάρα πολύ πρωτότυπη εκτέλεση του Δράκουλα, και τουλάχιστον οπτικά είναι πολύ ωραία.