Nope | Τι συμβαίνει? Δεν θέλεις να είσαι στην τηλεόραση;

 

Nope η νέα ταινία του Jordan Peele περιστρέφεται γύρω από δύο αδέρφια και την μικρή τους κοινότητα, κάπου στη Καλιφόρνια, στην προσπάθεια τους να καταγράψουν την ύπαρξη ενός άγνωστου ιπτάμενου αντικειμένου.

Το concept το έχουμε ξαναδεί. Άγνωστο ιπτάμενο αντικείμενο που καταλήγει να είναι εξωγήινη εισβολή και απειλή για την ανθρωπότητα.
Ο Peele παίρνει το concept, το περιορίζει σε μια μικρή κοινότητα (στα δυο αδέρφια και 2 "φίλους" τους βασικά), αλλάζοντας μικρές λεπτομέρειες, δημιουργόντας κάτι φρέσκο αλλα όχι νέο.

Από τα παράξενα φαινόμενα στην αρχή της ταινίας, στην ανακάλυψη του UFO (Unidentified Flying Object) ή UAP (Unidentified Aerial Phenomena) όπως το αναφέρουν στην ταινία, στη προσπάθεια να κατανοήσουν τη συμπεριφορά του, να επιβιώσουν και εν τέλει να το καταγράψουν, είναι διασκεδαστικό. Στην πηγή, στην καρδία (?), στο επίκεντρο εν πάση περίπτωσή, η ταινία είναι ταινία εξωγήινων, έχει έναν αέρα Spielberg.

Ενώ η πρώτη και τρίτη πράξη / act της ταινίας είναι γεμάτες με πληροφορίες και ένταση - γενικά γίνονται πράγματα που σου τραβάνε το ενδιαφέρον - το δεύτερο act είναι λίγο αργό και βαρετό. Αν και μ'αρέσουν οι αργές ταινίες, στη συγκεκριμένη νομίζω ότι στη δεύτερη πράξη λίγο χάθηκε η μπάλα. Την ένιωσα υπερβολικα αργή και τραβηγμένη. Το χτίσιμο που προσπαθεί να επιτύχει, στο τέλος μου άφησε την αίσθηση ότι δεν άξιζε.

Η απειλή που φέρνει το UAP δεν είναι εμφανές από την αρχή. Γενικά η ταινία δε κάνει και μεγάλη προσπάθεια να μας εξηγήσει ακριβώς τι είναι το UAP και γιατί είναι απειλή - βασικά γενικότερα δεν εξηγεί πολλά πράγματα.

Δεν μαθαίνουμε ποτε πως το UAP έφτασε εκεί;
Γιατί και πως ο OJ κάπως κατάλαβε οτι η συμπεριφορά του UAP είναι ενός εδαφικού αρπακτικού;
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα μέσα στο πλοίο;
Πώς ο Jupe και η φασαρία του τσίρκου δεν τράβηξαν ποτέ περισσότερο την προσοχή του UAP σε προηγούμενες περιπτώσεις;

Γενικά λαμβάνουμε ελάχιστες πληροφορίες, παρά μόνο στη τρίτη πράξη που ακόμα και εκεί η επεξήγηση είναι ανύπαρκτη.
Το big reveal του UAP στο τέλος αν και μου άρεσε το design, ήταν αρκετά anti-climactic.
Μετα απο αυτό άνετα θα έβαζα τον Peele στην ίδια κατηγορία σκηνοθετών με τον M. Night Shamylan και αυτό δε το λέω σαν κοπλιμέντο.

Παρόλα αυτά, μου άρεσαν τα στοιχεία κοσμικού τρόμου και η επεξήγηση που δεν έλαβα.
Στον κοσμικό τρόμο υποτίθεται ότι τα πράγματα/ οι καταστάσεις/ τα όντα λαμβάνουν τόσο μεγάλες και εξωπραγματικές διαστάσεις (κοσμικές θα έλεγε κάποιος πιο έξυπνος από εμένα) που ο ανθρώπινος νους δε μπορεί να κατανοήσει.

HOWEVER, ο τρόμος που παρέχει η ταινία είναι λίγο… "άτονος" θα τον πω.

Έχει μερικά jump scares - που jump scares δε τα λες - τα οποία κάνουν τη δουλειά τους, αλλά ήταν περισσότερο thrills και υψηλές εντάσεις της στιγμής παρά κάτι το όντως τρομακτικό. Η σκηνή στον αχυρώνα ήταν πραγματικά υπέροχη όμως.

Γενικά δεν μπορώ να πω ότι την "βαρέθηκα" αλλά με κούρασε.
Αρκετά.

Περίμενα όντως λίγα παραπάνω στοιχεία τρόμου. Αυτό που έλαβα ήταν περισσότερο ανατριχιαστικές σκηνές παρά "δε θα μπορώ να κλείσω μάτι" type of horror.

Θεματικά και με συζήτηση που είχα με φίλους κατέληξα στο ότι είχε μια υποκειμενική σάτιρα προς τη κουλτούρα του θεάματος και την θέληση/ανάγκη του ανθρώπου για επίδειξη.

Η προσπάθεια κάποιον (αρκετών) άτομον να γίνουν viral. Και αυτό είναι εμφανές από τους πρωταγωνιστές, που ενώ η ζωή τους κινδυνεύει, αντί να προσπαθήσουν να βρουν καταφύγιο, προσπαθούν να βιντεοσκοπήσουν το UAP με σκοπό να το δείξουν στην Oprah (lol) και με την επίδειξη και τη φήμη να ακολουθήσουν και τα χρήματα.

Οι σκηνές με τον πίθηκο, Gordy, καταφέρνουν ακριβώς αυτό.
Μια τραγωδία που μετατράπηκε σε κωμικό skit-άκι και μάλιστα έγινε από τα πιο πετυχημένα κωμικά skit όλον τον εποχών.

Την κατάληξη μου την επιβεβαιώνει ο Peele σε συνεντεύξεις του:

είμαστε εθισμένοι στο θέαμα, σε σημείο που πολλοί από εμάς είμαστε πρόθυμοι να παραβλέψουμε τα προειδοποιητικά σημάδια που μπορεί να έρχονται ως μέρος του πακέτου. Εμπνεύστηκα από ταινίες όπως το King Kong και το Jurassic Park που πραγματεύονται πραγματικά τον ανθρώπινο εθισμό στο θέαμα και την παρουσίαση και τη δημιουργία εσόδων από αυτό

Οι ταινίες που ο Peele αναφέρει, εχουν το στοιχείο του θεάματος στον πυρήνα τους, είναι οπτικά όμορφες, αλλά (σχεδόν) ποτέ δεν έχουν αίσιο τέλος.

Είναι ταινίες που αντικατοπτρίζουν την ανθρώπινη απληστία. Βλέπουμε κάτι θεαματικό και πρωτόγνωρο και θέλουμε να το δαμάσουμε και να το εκμεταλλευτούμε.

Μεγάλο ρόλο έπαιξε και το <μην κοιτάς>.
Από την εισαγωγή της ταινίας που ο OJ έλεγε στο συνεργείο σε ένα movie studio να μην κοιτάνε το άλογο για να μην το αναστατώσουν, μέχρι το reveal για την αντιμετώπισή του UAP. Να αποφεύγεις το να κοιτάξεις το θέαμα σαν τρόπο να σωθείς…

Εκλάβετε το όπως θέλετε.

Οπτικά όπως νομίζω αρκετές ταινίες τα τελευταία χρόνια είναι όμορφη, με καθαρά πλάνα, φωτεινά χρώματα και σταθερό camera-work.

Πολλές όμορφες λήψεις συννεφιασμένου ουρανού και εντυπωσιακή θέα, μέρα και νύχτα. Γυρίστηκε σε κάμερες Imax από τον master Hoyte Van Hoytema, (διευθυντής φωτογραφίας του Christopher Nolan σε πολλά project του Nolan) και φαίνεται.

Οι σκοτεινές εικόνες βοηθούν τον Jordan Peele να δημιουργήσει κάποια αποτελεσματική ένταση στο πρώτο μισό της ταινίας, όταν το κοινό (και οι χαρακτήρες της ταινίας) εξακολουθούν να μην γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει και τι ακριβώς τους απειλεί.

Βρήκα την υποκριτική αρκετά καλή. Ο Daniel Kaluuya και η Keke Palmer έφεραν μεγάλη ενέργεια στους ρόλους τους, αλλά αυτός που πραγματικά λάτρεψα ήταν ο Michael Wincott, αν και δεν είχε μεγάλο screen time τουλάχιστον συμμετέχει και στο Soundtrack. Ο Brandon Perea ήταν λίγο comic relief χαρακτήρας και αυτό δεν το λέω υποτιμητικά, έπαιξε τον ρόλο του όπως έπρεπε. Steven Yeun επίσης υπέροχος με τον χαρακτήρα του στην ταινία να παίζει μεγάλο ρόλο στο sub-plot.

Το soundtrack πέραν από τη συμμετοχή του Michael Wincott, καλύπτει μεγάλο range.
Από pop-rock με τραγούδια του Corey Hart σε folk/reggae με τραγούδια από Exuma, από τον οποίο βλέπουμε και 2 δίσκους βινυλίου μέσα στην ταινία.

Θα μπορούσε να είναι καλύτερη; Σίγουρα. Θα μπορούσε να ξεπεράσει το Get Out (το λέω και γελάω); Δεν νομίζω. Μου άρεσε περίπου το ίδιο αν όχι λίγο παραπάνω απο το Us.

Η υποκριτική ήταν απολαυστική, η κινηματογράφηση ήταν θεαματική, αλλά η ιστορία, η διάρκεια της ταινίας και ο "ανταγωνιστής" δεν ήταν στο επίπεδο που περίμενα.

Εν ολίγοις, στερείται βάθος και νομίζω ότι θα την έκανε από μια καλούτσικη σε μια αρκετά καλή ταινία.

Αν το Nope ήταν τραγούδι θα ήταν το

Well, Everybody's Fucking In A U.F.O. | Rob Zombie

Γιατι; Γιατι οχι.