X | Praise the fucking LORD

 

Το X μια ταινία σε σκηνοθεσία Ti West, είναι φόρος τιμής σε slasher/horror ταινίες παλαιότερων εποχών, αλλά με έναν φρέσκο αέρα που το είδος χρειαζόταν.
Αυτός ο φρέσκος αέρας είναι η προσοχή και η εστίαση που δίνει κυρίως στα σεξουαλικά μέρη του είδους και διερευνώντας τι σημαίνει σεξ.
Ποιος θα το περίμενε σε μια ταινία οπού το βασικό σημείο πλοκής είναι ένα κινηματογραφικό συνεργείο που γυρίζει ένα πορνό να έχει σαν επίκεντρο το σεξ…

Βάζοντας το σεξ στο επίκεντρο ο West προσπαθεί να δείξει στον θεατή το τι σημαίνει η εμπειρία. Είτε πρόκειται για αγάπη, είτε πράξη πάθους ή ηδονής, για έναν τρόπο να ανακτήσει κάποιος τη νεότητα του ή για να αξιοποιήσει στο έπακρο τη ζωή ενώ είναι ακόμα σε θέση να βιώσει την πράξη.

Κάποιοι μπορεί να βρουν το γυμνό και το σεξ δυσάρεστο, αλλά για τους θαυμαστές τον slasher, αυτό θα θυμίσει πολλές ταινίες από τα πρώτα χρόνια του είδους. Η επιρροή του Texas Chainsaw Massacre είναι ξεκάθαρη και εύκολα να καταλάβει κανείς γιατί.
Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας λαμβάνει τόπο σε μια μοναδική τοποθεσία, ένα παλιό αγρόκτημα φαινομενικά στη μέση του πουθενά στο Texas στα τέλη της δεκαετίας του 70'.

Αν και τίποτα υπερβολικά δημιουργικό, νέο ή επαναστατικό συμβαίνει, οι βάναυσες δολοφονίες είναι το βασικό αξιοθέατο ούτως η άλλος και για να είμαι ειλικρινής δεν χρειάζεται και κάτι περισσότερο.
Το πρώτο kill ήταν υπέροχο κυρίως επειδή υπήρξε creepy build-up πιο πριν.
Μερικά από τα kills δεν χρειαζόντουσαν τόσο build-up και άλλα ίσως χρειαζόντουσαν λίγο περισσότερο.
Το γεγονός είναι ότι σε πολλά από τα kills οι θεατές στην αίθουσα του cinema γελούσαν με το πόσο υπερβολικοί ήταν.

Μια άλλη ταινία με την οποία θα μπορούσα να την συγκρίνω είναι το Friday The 13th.
Η πλοκή κινείται μπροστά με τη κλασική πλέον πράξη των χαρακτήρων να

περιπλανιούνται/εξερευνούν μόνοι τους και απλά ξέρεις ότι δε θα επιστρέψουν.
Καθώς και (ξανά) η υπερβολική σεξουαλοποίηση, όπως ήταν κοινό στις πρώιμες ταινίες του είδους.

Αυτό που αλλάζει αυτή τη φορά, πέρα από την μετατόπιση της εστίασης στο πορνό/σεξ κομμάτι, είναι ότι από πίσω βρίσκεται το Studio A24, όπου είναι γνωστό ότι παίρνουν "κλασικές" ή πιο σωστά cliché ιστορίες και τροπάρια, αλλά ανατρέπουν τις προσδοκίες οδηγώντας τον θεατή σε ένα καινούργιο αποτέλεσμα. Το συγκεκριμένο studio προσπαθεί να εξυπηρετήσει μια συγκεκριμένη ομάδα θεατών που τους αρέσει το παλιό, το κλασικό, το στερεοτυπικό και το cliché, αλλά ξοδεύουν λίγα περισσότερα χρήματα και αντιμετωπίζουν τις horror ταινίες όπως όλες τις άλλες κινηματογραφικές παραγωγές, αντί σαν μια ακόμα παραγωγή τις σειράς. Δίνουν βάσει στο υλικό που έχουν στα χέρια τους. Πέραν από την ιστορία επικεντρώνονται στο καλλιτεχνικό τμήμα, στον σχεδιασμό και στο κινηματογραφικό κομμάτι, όπως και θα έπρεπε.
Το οποίο είναι και λίγο ειρωνικό αλλά και σεβαστό, γιατί το ίδιο προσπαθεί να κάνει και ο cameraman RJ (Owen Campbell) και παραγωγός Wayne (Martin Henderson) στην ταινία.

Να γυρίσουν το πρώτο Avant-garde πορνό, κάτι που ελπίζουν να τους ωθήσει στην κορυφή του κόσμου της τέχνης και τις πορνογραφικής βιομηχανίας. Θέλουν να δώσουν στο μικρό συγκεκριμένο κομμάτι θεατών που αναζητά τη πλοκή μέσα στο πορνό αυτό που τους αξίζει.
Αλλά οι πρωταγωνιστές της ταινίας εντός της ταινίας ψιλό-διαφωνούν και επισημαίνουν ότι "εντάξει, καλό το art project αλλά είναι πορνό, απλά θέλουν να μας δουν γυμνούς".
A24 studio simping τέλος.

Κινηματογραφικά - όπως ανέφερα και πιο πάνω - η ταινία θυμίζει αρκετά ταινίες των 70's και 80's.

Ο χρόνος που δίνεται μεταξύ αλλαγών σκηνής με πανοραμικά πλάνα του χωραφιού και του αγροκτήματος, όπως και εναέρια πλάνα πάνω από την λίμνη σε συνδυασμό με τα κοντινά σε κάνει να αισθάνεσαι σαν να βρίσκεσαι εκεί. Σε αυτό παίζει μεγάλο ρόλο και τα μονόπλανα που δίνει την αίσθηση ότι κάτι μόνιμα ακολουθεί τους χαρακτήρες.

Φυσικά δεν λείπουν τα περίεργα/ανατριχιαστικά πλάνα, καθώς και αρκετά απότομα cuts και σκηνές που είναι παράλληλες η μία με την άλλη, δίνοντας έτσι ένα απωθητικό και δυσάρεστο συναίσθημα.

ΤΙ ΕΝΝΟΩ;

Στη μία σκηνή γυρίζουν κανονικά το πορνό και οι χαρακτήρες δίνουν τα όλα τους, ενώ ο Jackson (Kid Cudi) απλώνει το χέρι του για να πιάσει το πρόσωπο της Bobby-Lyne (Brittany Snow), cut σε μια παράλληλη σκηνή όπου η ηλικιωμένη Pearl κάνει ακριβώς την ίδια χειρονομία/κίνηση και το χέρι της πλησιάζοντας το πρόσωπο της Maxine (Mia Goth), ανεβάζοντας και κατεβάζοντας συνεχώς την ένταση και αφήνοντας τον θεατή με συναισθήματα σύγχυσης και φόβου.

Η Jenna Ortega στον ρόλο της Lorraine μου άρεσε αρκετά δίνοντας της άλλο ένα credit σε ταινία τρόμου μιας και είχε παίξει την Tara Carpenter στο Scream νωρίτερα φέτος, αλλά και σαν χαρακτήρας ή μάλλον η ανάπτυξη του χαρακτήρα της, η οποία ήταν ο καταλήτης για το ξέσπασμα του RJ και την έναρξη του 3ου μέρους της ταινίας.

Το sound design είναι επίσης αρκετά καλό. Η λεπτομέρεια που δόθηκε στο να στηθεί το αγρόκτημα με τους πολύ λεπτούς ήχους από γρύλους και άλλα έντομα ή την έλλειψη ήχου γενικά, κυρίως μέσα στη νύχτα, για να σου δώσει να καταλάβεις πόσο απομακρυσμένο και απομονωμένο είναι, αυτό σε συνδυασμό με την κινηματογραφία και το camera work που ανέφερα παραπάνω κάνει τον θεατή να νιώθει λίγο άβολα.

Προσωπικά είδα αρκετά concepts πίσω από την ταινία.
Πέρα από τα προφανές concept της σεξουαλικής ελευθερίας και πολυγαμικών σχέσεων που δεν έχουν σαν επίκεντρο το συναίσθημα αλλά την καλοπέραση και την ηδονή, για τα οποία γίνεται και ένας μεγάλος διάλογος για αυτά μέσα στην ταινία.

Ένα άλλο concept ήταν το πρόβλημα με τον πουριτανισμό στη δεκαετία του 70.
Συνεχής πλάνα σε τυχαίες φαινομενικά σκηνές με έναν πάστορα να κάνει κήρυγμα μου θύμισε αρκετά το Satanic Panic της δεκαετίας του 80.

Τρίτο concept ήταν η τρίτη ηλικία. Η ταινία έδωσε μεγάλη προσοχή στο να σε κάνει να αντιπαθήσεις τον γέρο Howard (Stephen Ure), με το πόσο απότομος, επιθετικός και ξεροκέφαλος είναι, ενώ παράλληλα να νιώσεις συμπόνια και λίγο θλίψη για την Pearl αλλά και τον σύζυγο της όταν εξιστορεί στην Maxine το παρελθόν τους, όπως και αργότερα που ο Howard δεν μπορεί να δώσει στην Pearl αυτό που θέλει λόγο ηλικίας. Μας δείχνει το τελευταίο στάδιο της τρίτης ηλικίας, όπου αν και υπάρχουν ανάγκες και συναισθήματα, το σώμα δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτά. ΑΛΛΑ αυτό το concept όσο και αν στέκει κάπου με έχασε όταν ξεκίνησαν τα kills.

Συμπέρασμα; Fuck Creepy Old people in movies.
ΟΧΙ κυριολεκτικά.

Τέταρτο concept ήταν τα ναρκωτικά στην εν λόγο δεκαετία. Βλέπουμε από το πρώτο πλάνο της ταινίας την Maxine να παίρνει κοκαΐνη κάτι το οποίο δεν σταματάει καθόλη τη διάρκεια της ταινίας ακόμη και όταν η ζωή της κινδυνεύει από άλλους παράγωντες, λέγοντας συνέχεια στον εαυτό της λόγια του τύπου "είσαι δυνατή, είσαι sex symbol, θα πας στην κορυφή". Γίνεται τεράστια κατάχρηση και λαμβάνοντας υπόψιν όσα κάνει hint η ταινία, η Maxine είτε είχε δύσκολη ζωή είτε προσπαθεί να δραπετεύσει από κάτι ή και τα δύο. Έπεσε στην πορεία θύμα εκμετάλλευσης από τον Wayne; Όπως και να έχει οι υπαινιγμοί είναι ατελείωτοι αλλά η ταινία δεν μας δίνει ξεκάθαρες απαντήσεις. Αν και υπάρχει prequel ήδη έτοιμο, αναμένουμε ημερομηνία κυκλοφορίας.

Θα μας δώσει απαντήσεις; Θα μας δώσει περισσότερες ερωτήσεις;
Το σίγουρο είναι ότι μας δίνει ένα νέο franchise (ελπίζω).

Κλείνοντας να πω ότι η ταινία ήταν καλή, αλλά όχι τέλεια.
Σίγουρα υπήρχαν πράγματα που θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα αλλά μου άρεσε και έτσι.

Δε θα την έβαζα στο ίδιο επίπεδο με κάποιο από τα classics με τα οποία την σύγκρινα πιο πάνω αλλα σίγουρα είναι καλύτερη απο πρόσφατες ταινίες του είδους. Απλά χαίρομαι που δεν ήταν ξεκάθαρα think piece, όπως ταινίες Midsommar, Hereditary, The Witch ή Lighthouse, ανεξάρτητα που στο τέλος νομίζω ότι κατέληξε να είναι think piece για την παρέα μου με το πόσο αναλύσαμε τις πιθανότητες για την πλοκή.

Αν το X ήταν τραγούδι θα ήταν το

Then Came the Last Days of May | Blue Oyster Club

Ξεκάθαρα για το τέλος της ταινίας.