The VVitch: A New-England Folktale | Θρησκευτικός φανατισμός, άγνοια και τρέλα.

 

Μια επταμελής οικογένεια (γονείς, τέσσερα παιδιά και ένα βρέφος) εξορίζονται από την κοινότητα τους επειδή δεν τηρούν την αποδεκτή ερμηνεία της γραφής, είναι Καλβινιστές και όχι Προτεστάντες. Χτίζουν ένα αγρόκτημα σε απόσταση από τη φυτεία κοντά σε ένα τρομακτικό δάσος. Η προσπάθεια τους αποτυγχάνει και το αγρόκτημα δε φέρει καρπούς.
Η οικογένεια δε θα έχει φαγητό για να αντέξει τον χειμώνα. Εν τω μεταξύ, το βρέφος αρπάχτηκε από τη μεγαλύτερη κόρη ενώ ήταν υπό την επιμέλεια της στην άκρη του δάσους.

Από την αρπαγή του μωρού και έπειτα, η οικογένεια είτε οδηγείται στην τρέλα, είτε καταστρέφεται από την επιρροή του Σατανά, ο οποίος έχει πάρει τη μορφή μιας μάγισσας που ζει κοντά στο δάσος. Η οικογένεια έχει ελάχιστες πρακτικές δεξιότητες και σιγά-σιγά βρίσκουν τους εαυτούς τους στο έλεος της ερημιάς που διάλεξαν να αποκαλέσουν σπίτι τους, αλλα και των δικών τους δεισιδαιμονιών.
Το πώς θα ερμηνευτεί η διάλυση της οικογένειας θα εξαρτηθεί από την άποψη του αιώνα που θα επιλέξετε να χρησιμοποιήσετε.

Η ρητορική αλλάζει αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ταινίας.
Από τη μάνα που αρχίζει πρώτη να τα χάνει λόγο του θρήνου για το βρέφος που μόλις έχασε, δίνει ιδιαίτερη προσοχή στον μεγάλο της γιό. Η μεγάλη κόρη που της επιτίθενται συνεχώς και τη χρησιμοποιούν σαν αποδιοπομπαίο τράγο. Τα δίδυμά που δεν τους δίνει κανείς ιδιαίτερη προσοχή πέραν της αδερφής τους, αλλά όλοι τους δίνουν βάσει όταν κατηγορούν τη μεγάλη τους αδερφή. Ο μεγάλος γιος που προσπαθεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και αποτυγχάνει δημιουργώντας περαιτέρω προβλήματα. Και τέλος ο πατέρας που είναι πολύ περήφανος να αποδεχτεί τα λάθει του.

Father: Did ye make some unholy bond with that goat?

Είναι περισσότερο ένα ιστορικό ψυχολογικό θρίλερ παρά μια ταινία τρόμου του Hollywood.
Διερευνά τον πρωταρχικό φόβο μιας οικογένειας που προσανατολίζεται από τις ορθόδοξες θρησκευτικές αρχές και τον φόβο τους για τον Θεό, σε μια εποχή που αν δεν είσαι πιστός είσαι παγανιστής ή "τέρας" που αρνείται την αλήθεια.
Αυτό το βλέπουμε αρκετές φορές μέσα στην ταινία όταν οι ίδιοι οι γονείς έχουν υποψίες για τα παιδιά τους και οι εμπιστοσύνη που έχουν ο ένας για τον άλλον ελαττώνεται όλο και περισσότερο. Από την άλλη τα παιδιά επηρεάζονται από τους γονείς και υποπτεύονται το ένα το άλλο δημιουργώντας περαιτέρω πανικό, ο οποίος επιστρέφει σαν βάρος στους γονείς.
Η όλη κατάσταση είναι χαοτική και στο αποκορύφωμά της ταινίας όλα συμβαίνουν τόσο γρήγορα για τους χαρακτήρες που δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, αλλα για τον θεατή είναι σαν να βλέπει ζωντανά έναν πίνακα να αυτο-ζωγραφίζεται.
Οι σκηνές που είναι ανατριχιαστικές θα σας κάνουν να νιώσεται άβολα και όντως θα σας τρομάξουν ή τουλάχιστον θα σας αναστατώσουν.

Η ταινία αποτελεί ακριβής αναπαράσταση της Πουριτανικής Νέας Αγγλίας του 1600.
Από τη γλώσσα έως τα σκηνικά να είναι αυθεντικά προς την περίοδο.
Τα σκηνικά καταθλιπτικά, με μουντές αποχρώσεις, δημιουργούν την τέλεια ατμόσφαιρα για να ξεδιπλωθεί η ιστορία.

Η τεχνική του τρόμου που χρησιμοποιείται, είναι οι εικασίες που δημιουργούν οι χαρακτήρες για το άγνωστο που υπάρχει μέσα στο δάσος.
Η ταινία λειτουργεί ως επί το πλείστον επειδή υιοθετεί μια ρεαλιστική προσέγγιση του υλικού, εστιάζοντας στην ψυχολογία των εμπλεκόμενων χαρακτήρων, αντί να κολλάει σε φαντάσματα ή δαίμονες, σε CGI και σε Jump Scares.
Ποτέ δεν είναι ξεκάθαρο τι είναι πραγματικό και τι είναι ένα ψυχική κατάρρευση και παραισθησιολογία. Το οποίο παραμένειο ασαφές μέχρι το τέλος.

The VVitch είναι μια συναρπαστική ματιά στον Χριστιανισμό όπως τον άσκησαν οι Πουριτανοί του 17ου αιώνα. Ο Σατανάς και το Κακό είναι σχεδόν απτές παρουσίες στο δάσος και την ερημιά του Νέου Κόσμου, το βασικό χαρακτηριστικό ήταν η αναζήτηση δύναμης για το άγνωστο που υπάρχει γύρω τους στη νέα γη που έφτασαν, αλλα και η ανάγκη για προστασία και ευημερία. Από την άλλη ο Θεός είναι ένα μακρινό, ψυχρό και απαιτητικό ον που πρέπει να ζητείται συνεχώς για συγχώρεση και έλεος, αφού όλες οι ανθρώπινες σκέψεις, λόγια και πράξεις φαίνεται να είναι βαριά αμαρτωλές και προσβλητικές για τα μάτια του. Για να δώσω μια ιδέα για τη σοβαρότητα της κατάστασης, η εποχή που λαμβάνει μέρος η ταινία είναι η ίδια περίοδος με τη δίκη των μαγισσών του Salem.

Wouldst thou like to live deliciously?

Το τέλος της ταινίας... Είναι μεγάλο debate.
Είναι η απεικόνιση της κόρης στην μετάβαση από έφηβη σε ενήλικας;
Πρόκειται για το χάσμα μεταξύ μητέρας και κόρης;
Θα ήθελε η κόρη να ζήσει πιο πλουσιοπάροχα αν η ζωή της δεν ήταν τόσο καταπιεστική;
Είναι η καταστροφή της οικογένειας εξαιτίας της υπερηφάνειας του πατέρα;
Μήπως το ζήτημα είναι ότι ο πατέρας βλέπει μόνο τη φωτιά και το θειάφι της κόλασης του Ευαγγελίου, όταν θα έπρεπε να κηρύττει τα κατά γράμμα Καλά Νέα;
Αφορά το γεγονός ότι το κακό πράγματι υπάρχει και ότι μπορεί να διεκδικήσει και τους πιο ευσεβείς;
Είναι σατανική παραβολή;
Η ταινία πάντως έχει περισσότερα κοινά με τον θρησκευτικό παραλογισμό και φανατισμό του σήμερα, απο ότι είχε το 17ο αιώνα, αλλα αυτό είναι ένα άλλο debate απο μόνο του.
Το σίγουρο είναι, ότι είναι μια ταινία τρόμου για τους σινεφίλ, όχι για τους θαυμαστές του είδους του τρόμου.

Άν το The VVitch: A New-England Folktale ήταν τραγούδι, θα ήταν το:

Lucifer's Hymn | Peter Gundry