Re-Animator | Comedy Horror και πτώματα

Οκ, βλέπω ταινία βασισμένη σε ιστορία του H.P. Lovecraft. Έχω διαβάσει ήδη την ιστορία, οπότε ψιλοξέρω τι γίνεται, λέω από μέσα μου "ε, πόσο διαφορετική μπορεί να είναι;". Η απάντηση είναι σύντομη και σίγουρη: πολύ. Όταν παίρνεις μια Cosmic Horror πηγή, και καταφέρνεις να βγάλεις ένα κωμικό (με την καλή έννοια αποτέλεσμα), κάτι έχεις κάνει πάρα πολύ διαφορετικά, όχι αναγκαστικά λάθος όμως.

Η ταινία, εκτός από μερικά ονόματα και την γενικότερη ιδέα της νεκρανάστασης, μοιάζει ελάχιστα με την ιστορία. O Herbert West, μαζί με το συμφοιτητή του, Dan, σπουδάζουν ιατρική. Ο West έχει έρθει από το εξωτερικό και κουβαλάει έναν άλλον αέρα στη συμπεριφορά του, είναι θρασύς ακόμα και απέναντι σε καθηγητές, και πείθει τον Dan, με τον οποίον συγκατοικεί, να ερευνήσουν μαζί την τρέλα του, την ικανότητα να επαναφέρεις στη ζωή άτομα που έχουν πεθάνει.

Πράσινος φωσφοριζέ ορός, το στυλιζαρισμένο καλτ στα καλ(τ)ύτερα του

Μερικά προβλήματα προκύπτουν, καθώς ο κοσμήτορας της σχολής, του οποίου η κόρη, Megan, βγαίνει με τον Dan, μαθαίνει για τα πειράματα των δύο, και προσπαθεί να τους διαγράψει από τη σχολή. Στο μεταξύ ο καθηγητής Hill εμπλέκεται στην ιστορία, προσπαθώντας να κλέψει τους καρπούς της έρευνας των δύο φοιτητών.

Η ταινία μοιάζει πάρα πολύ με ευθεία γραμμή. Ξεκινάει από χαμηλά, με set-ups, γνωριμίες με τους χαρακτήρες, κανένα αστείο εδώ κι εκεί, πολύ στάνταρ πράγματα∙ σχεδόν βαρετά. Και από εκεί, συνεχίζει να ανεβάζει ρυθμούς, και να προχωράει η πλοκή, συνεχίζει να γίνεται πιο αστεία με κάθε σκηνή, πιο βίαιη με κάθε σκηνή (αυτό τοποθετείται στα καλά, γιατί λατρεύουμε το gore σε αυτό το blog), η ένταση ανεβαίνει, μαζί με την υπερβολή, και ξαφνικά βρίσκεσαι μέσα στην ταινία.

Τα πρώτα κομμάτια της ταινίας θα με απογοήτευαν ίσως αρκετά περισσότερο, μιας και όντως είναι ίσως υπερβολικά αργά ώστε να θεωρηθούν κουραστικά, όμως κάθε πράγμα που σετάρεται χρησιμοποιείται αργότερα, δίνοντας μία τόσο μεγάλη ευχαρίστηση σε όποιον βλέπει την ταινία. Ότι έχουμε δει στην αρχή, χρησιμοποιείται με κάποιον τρόπο αργότερα, δίνοντας έτσι μια χρησιμότητα στις πρώτες σκηνές, και κάνοντας το σενάριο πλήρες και προσεγμένο.

Νομίζω ότι το σημείο που μου έκανε την περισσότερη εντύπωση, και μου άρεσε και περισσότερο, είναι το γεγονός πως ο Herbert West δεν είναι ο κακός της ταινίας. Σίγουρα δεν είναι ο "ήρωας", αλλά είναι μία πιο ουδέτερη δύναμη. Η πραγματικά κακή (με την έννοια του evil) μορφή είναι ο Hill, ο οποίος εκτός από σκατόψυχος, κομπλεξικός, εκβιαστικός, είναι και δυνητικά παιδεραστής, καθώς έχει κόλλημα με την Megan από όταν ήταν 16 χρόνων. Σε συνδυασμό με την εξαιρετική επιλογή casting για το ρόλο, ο Hill γίνεται ο τύπος που τόσο εύκολα μισείς χωρίς να νιώθεις τύψεις.

Γενικότερα το casting και των υπολοίπων είναι πολύ καλό, με έναν πολύ ικανό Bruce Abbot ως Dan, μία Barbara Crampton που ήξερε ακριβώς τι να κάνει ως Megan, και τον εκπληκτικό Jeffrey Combs στον ρόλο του Herber West. Ειδικά ο Combs είχε νομίζω τον δυσκολότερο ρόλο, καθώς ο ρόλος του είναι πολύ ουδέτερος και ηθικά βρίσκεται σε μία γκρίζα ζώνη σε σχεδόν όλη την ταινία. Οι καλές υποκριτικές, σε συνδυασμό με τα (για κάποιον λόγο) υπερβολικά καλά εφέ κάνουν την ταινία ακόμα πιο εύκολη να τη δεις.

Φυσικά το "εύκολη να τη δεις" σημαίνει ότι λατρεύεις το comedy horror, γιατί νιώθω πως είναι από τις ταινίες που κατατάσσονται επακριβώς σε αυτό το είδος. Εκεί που η ιστορία του Lovecraft είναι ανατριχιαστική, με τις αναστάσεις να στοιχειώνουν τους χαρακτήρες για πάντα λόγω των απόκοσμων ήχων και θεαμάτων, η ταινία τα βλέπει όλα μέσα από έναν πιο χαλαρό φακό του "κάναμε ένα λαθάκι και πρέπει να το διορθώσουμε". Γενικότερα η αντιμετώπιση των αναστημένων από τους χαρακτήρες, σε συνδυασμό με ένα άρρωστο slapstick με πτώματα το οποίο δεν κάνει πουθενά πίσω, δίνουν τον cult αέρα στο Re-Animator. Αν γουστάρετε zombie διαμελισμούς συνδυασμένους με ακραία κωμωδία, πρέπει να το δείτε άμεσα.

Το μουσικό αντίστοιχο του Re-Animator είναι το Necromancin Dancin των Bear Ghost, ελλείψει κάποιου καλύτερου υποψηφίου, τουλάχιστον στις δικές μου αναζητήσεις. Τεχνικά, είναι νεκρομάντης, μέσω της επιστήμης αντί μέσω της μαγείας, κι ας μην είναι evil όπως λέει το τραγούδι. Η πιο αστεία και ελαφριά ατμόσφαιρα του τραγουδιού νομίζω ταιριάζει πολύ στη στυλιζαρισμένη εμφάνιση της ταινίας και στο χιούμορ που βγάζει.

Επίσης, αν θέλετε να ακούσετε την (για εμένα εξαίρετη) αυθεντική ιστορία Herbert West, Re-Animator, εδώ είναι ένα audiobook, το οποίο αφηγείται ο Jeffrey Combs, που παίζει το ρόλο του Herbert West στην ταινία.