Halloween, το παλιό το ορθόδοξο
Τίτλοι αρχής
Καταλαβαίνουμε ότι η ταινία θα είναι απλή αλλά θα έχει ατμόσφαιρα από το πρώτο δευτερόλεπτο. Η χαρακτηριστική πλέον μουσική του Halloween παίζει από τα ηχεία και μας σημαδεύει όλους για πάντα, ενώ τα πορτοκαλί γράμματα των τίτλων παίζουν στην οθόνη, όσο η κάμερα απλά ζουμάρει σε μια κολοκύθα, σήμα κατατεθέν της γιορτής του Halloween.
31/10/1963
Ένα μονοπλάνο μέσα από τα μάτια ενός δολοφόνου. Βλέπουμε το μαχαίρι που κρατάει, και παρακολουθούμε καθώς σκοτώνει μια νεαρή κοπέλα, και όσο το κάνει μοιάζει αποκομμένος από τον πραγματικό κόσμο. Ανακαλύπτουμε πως αυτός ο δολοφόνος δεν είναι παρά ένα μικρό παιδί, με ένα απλανές βλέμμα στα μάτια του.30/10/78
Χρήστος: Η επόμενη σκηνή μας μεταφέρει 15 χρόνια αργότερα, στο Smith’s Grove του Illinois, 30 Οκτωβρίου 1978. Προσωπικά για μένα αυτή η σκηνή θα μπορούσε να μην υπάρχει ή να ήταν αρκετά μικρότερη σε διάρκεια.Χ: Δεν έχεις άδικο, απλά δεν το είδα έτσι, το βασικό που έλαβα από αυτή τη σκηνή ήταν κάτι σαν προοικονομία για τον τρόπο με τον οποίο θα δολοφονεί τα θύματα του. Χρησιμοποιώντας κυρίως τα χέρια του και όχι βασιζόμενος κυρίως σε όπλο (δες μαχαίρι).
31/10/78 - Ημέρα του Halloween
Θ: Μεταφερόμαστε λοιπόν στο Haddonfield, όπου ακολουθούμε τη Laurie Strode, την πρωταγωνίστρια μας. Αφήνει κάτι στο σπίτι των Myers, χωρίς να γνωρίζει ότι o Michael είναι μέσα. Όταν φεύγει έχουμε ένα από τα πιο ανατριχιαστικά πλάνα της ταινίας, με τον ώμο του Myers στο καρέ, την ανάσα του να ακούγεται, όσο παρακολουθεί την Laurie να απομακρύνεται. Αν αυτό το πλάνο ήταν 3” δεν θα ήταν τρομακτικό στο ελάχιστο, αλλά το γεγονός ότι ο Carpenter το αφήνει για 20”, για εμένα του δίνει μία τόσο τρομακτική αιχμή.Χ: 20 δευτερόλεπτα ακριβώς, τα μετρήσαμε. Αλλά και πριν από αυτή τη σκηνή, που όντως είναι αρκετά ανατριχιαστική, η πρώτη φορά που βλέπουμε τον Michael ξανά μέσα στη πόλη είναι στο σπίτι που αφήνει το κλειδί η Laurie. Όσο και αν μου άρεσε το κοίταγμα των 20”, η σκηνή που στέκεται πίσω από την πόρτα και απλά φαίνεται ο ώμος του, χωρίς την Laurie να γνωρίζει τίποτα και απλά παίζει το διαπεραστικό στα αυτιά soundtrack το θεωρώ το δεύτερο, αλλά πρώτο καλό, jump scare της ταινίας. Αυτή η σκηνή σε συνδυασμό με το κοίταγμα των 20” ανεβάζει ακόμα περισσότερο στα μάτια του θεατή το πόσο τρομακτικός είναι.
Θ: Αυτό που θέλω να σχολιάσω μετά είναι η σκηνή στο σχολείο, όπου, όσο η καθηγήτρια μιλάει για το πεπρωμένο, και το πως δεν μπορείς να του ξεφύγεις, η Laurie βλέπει τον Myers έξω από το παράθυρο. Και κάπως έτσι, μέσα σε μία σκηνή, έχουμε καταλάβει ότι το πεπρωμένο αυτής της κοπέλας, αλλά και της πόλης είναι να “στοιχειώνεται” από τον Myers.
Χ: Στην ίδια σκηνή είναι και η πρώτη φορά που ο Michael έχει μια υπερφυσική υπόσταση. Εξαφανίζεται μέσα στα κλάσματα δευτερολέπτου που η Laurie παίρνει τα μάτια της από πάνω του. Στην επόμενη μάλιστα σκηνή, τα παιδιά πειράζουν το παιδί στο οποίο θα προσέχει η Laurie αργότερα το βράδυ και του λένε ότι ο Boogeyman θα σε πιάσει, ένα από τα παιδία πέφτει πάνω στον Michael και τρομάζει, δίνοντας του έτσι άλλον έναν τίτλο.
Θ: Και όσο η Laurie γυρνάει από το σχολείο μαζί με τις φίλες της, γνωρίζουμε τα θύματα, που ΠΡΟΦΑΝΩΣ είναι οι φίλες της, και οι αντίστοιχες σχέσεις τους για τις οποίες συζητάνε.
Χ: Προσπεράσαμε την σκηνή στην οποία ο γιατρός του Michael βρίσκει ένα εγκαταλελειμμένο φορτηγάκι στο οποίο μέσα υπάρχει το κουτί με τα σπίρτα της νοσοκόμας τα οποία είδαμε στην δεύτερη σκηνή και καταλαβαίνει ότι ο Michael έχει φτάσει στην πόλη. Αλλά μου άρεσε αρκετά γιατί ο γιατρός αποτυγχάνει να βρει το πρώτο πτώμα που αφήνει πίσω του ο Michael δημιουργώντας ένα κωμικό στοιχείο. Σκοτεινό, αλλά κωμικό.
Σχετικά με την σκηνή που είπες όμως, ενώ προχωράνε προς τα σπίτια τους περνάει ένα αυτοκίνητο στο οποίο μέσα βρίσκεται ο Michael. Μετά από ένα σχόλιο των κοριτσιών το αυτοκίνητο φρενάρει και μένει εκεί για λίγα δευτερόλεπτα. Αυτό τρομάζει τα κορίτσια λίγο αλλά και εμάς σαν θεατές γιατί δε ξέρεις τι πρόκειται να ακολουθήσει. Θα κατέβει; Θα συνεχίσει; Υπάρχει ένταση.
Θ: Πραγματικά εφιαλτικό πλάνο∙ ειδικά αν είσαι κοπέλα, το να φρενάρει ένα αμάξι μόλις σε προσπεράσει ίσως να είναι από τα πιο τρομακτικά πράγματα που μπορείς να ζήσεις. Λίγο αργότερα έχουμε μια μικρή λεπτομέρεια, όπου η Annie λέει στην Laurie, αναφερόμενη στον Myers “He wants to take you out tonight”. Πολύ καλό λογοπαίγνιο, και ακόμα καλύτερη προοικονομία.
Χ: Όταν η Laurie είναι στο σπίτι της βλέπει τον Michael έξω από το παράθυρο της να στέκεται ανάμεσα στη μπουγάδα της. Και μέσα σε μια αλλαγή πλάνου από τον Michael στη Laurie και ξανά στον Michael, αυτός εξαφανίζεται, δίνοντάς του έτσι για δεύτερη φορά υπερφυσικά χαρακτηριστικά. Επίσης σε αυτή τη σκηνή μικρό easter-egg μια Raggedy Ann κούκλα, που είναι η “πραγματική” Annabelle.
Χ: Αργότερα όταν η Annie και η Laurie προσέχουν τα αντίστοιχα παιδιά για το βράδυ και μιλούν στο τηλέφωνο, το παιδί της Laurie, ο Tommy βλέπει τον Michael έξω από το σπίτι που βρίσκεται η Annie και φωνάζει πως ο Boogeyman έχει έρθει. Ο Michael για άλλη μια φορά εξαφανίζεται σε δευτερόλεπτα. Στην συνέχεια της σκηνής, όταν ο Annie πάει στο πλυσταριό, η πόρτα πίσω της κλείνει μόνη της, συνδέοντας πάλι το υπερφυσικό με την παρουσία του Michael. Κάτι το οποίο γίνεται αρκετά συχνά σε αυτό τη σημείο της ταινίας. Κάποιος θα απορούσε αν είναι όντως άνθρωπος.
Θ: Όντως το υπερφυσικό στοιχείο που φαίνεται να κουβαλάει ο Myers προσθέτει συνεχώς στην εικόνα πως είναι η ενσάρκωση του κακού. Η Annie λοιπόν, έχοντας το μυαλό της στο αγόρι της, και όχι στο γεγονός ότι η πόρτα του αυτοκινήτου της είναι ξεκλείδωτη, είναι το πρώτο θύμα. Εδώ βλέπουμε μια ακόμα μεγάλη θεματική της ταινίας για εμένα, που είναι ότι τα θύματα του Michael, τουλάχιστον στο Haddonfield, πεθαίνουν κυρίως επειδή έχουν στο μυαλό τους το σεξ, και όχι στον κίνδυνο που παραμονεύει. Φυσικά αυτό δεν είναι τυχαίο, καθώς στην ίδια ακριβώς κατάσταση βρισκόταν η αδερφή του, που αποτέλεσε και πρώτο θύμα του.
Χ: Θέλω να πω ότι εδώ δένει η προοικονομία που ανέφερα στην αρχή με την νοσοκόμα. Γιατί την Annie όντως πρώτα την έπιασε από το λαιμό και μετά χρησιμοποιεί το όπλο του. Που θα μπορούσε απλά να τη σκοτώσει μιας και είχε το προβάδισμα του αιφνιδιασμού αλλά προτίμησε να “παίξει” με το θύμα του. Εδώ ο Tommy βλέπει ξανά τον Boogeyman και αυτή τη φορά έχει και επιβεβαίωση όμως η Laurie πάλι δεν τον πιστεύει.
Θ: Έχουμε εδώ μια σκηνή όπου η Lynda κάνει σεξ με το αγόρι της και ο Myers κάθεται και τους κοιτάει. Στη συνέχεια, όταν ο Bob κατεβαίνει να φέρει μπύρες, γίνεται το επόμενο θύμα του. Ο Myers κάθεται και κοιτάει το πτώμα του, με μια περιέργεια συνδυασμένη με δέος, σαν να χαζεύει κάποια καλλιτεχνική δημιουργία, κάποιον πίνακα.
Χ: Μετά από τον θαυμασμό που εξέφρασε για το έργο του, ο Michael πηγαίνει ντυμένος σαν φάντασμα στο δωμάτιο της Lynda και απλά στέκεται και την κοιτάζει, παίζει πάλι με το θύμα του. Ενώ η Lynda καλεί στο τηλέφωνο την Laurie, βλέπουμε τον Michael από πίσω της να βαδίζει με αργό και σταθερό βήμα προς αυτή καθώς βαριανασαίνει. Αποφασίζει να την σκοτώσει με το καλώδιο του τηλεφώνου ενώ μιλάει με την φίλη της, κάνοντας έτσι τον φόνο ακόμα πιο σαδιστικό.
Θ: Η Laurie φτάνει στο σπίτι όπου έγιναν οι φόνοι, και έχουμε μια σκηνή φρίκης, γεμάτη jumpscares. Όλοι οι φίλοι της βρίσκονται νεκροί, και ο καθένας εμφανίζεται με ακόμη πιο τρομακτικό τρόπο από τον προηγούμενο. Για εμένα είναι εύκολα η δυνατότερη σκηνή τρόμου της ταινίας, καθώς συνδυάζει την αποκρουστικότητα των πτωμάτων με τον φόβο που προκαλεί στην κοπέλα η εικόνα των νεκρών της φίλων.
Χ: Τρομοκρατημένη όπως είναι, βρίσκει μπροστά της τον Michael και η καταδίωξη αρχίζει. Από σπίτι σε σπίτι, ενώ η Laurie κρύβεται μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, ένα παράθυρο φαίνεται να είναι ανοιχτό και ο Michael εμφανίζεται από πίσω της. Ενώ η Laurie του επιτίθεται με φαινομενικά θανάσιμο τρόπο, χαλαρώνει για λίγο και πάει να βρει τα παιδιά αλλά η καταδίωξη δεν έχει τελειώσει ακόμα. Ο Michael νομίζω έχει ήδη ξεπεράσει τα λογικά πλαίσια. Εδώ είναι και η σκηνή με την ντουλάπα, όπου λάμπει το πόσο ευφυής είναι η Laurie.
Θ: Πράγματι. Η Laurie καταφέρνει να τον ξεγελάσει ουσιαστικά, διαφοροποιώντας την έτσι από τους υπόλοιπους έφηβους χαρακτήρες. Ο Myers δέχεται άλλο ένα χτύπημα, αλλά όπως φαίνεται, δεν μπορείς να σκοτώσεις το ίδιο το κακό. Ξυπνάει και πάλι, με τον πιο τρομακτικό τρόπο που μπορεί, και συνεχίζει να κυνηγάει την Laurie. Όπως είπαμε νωρίτερα, αυτό είναι το πεπρωμένο της, και δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό.
Χ: Ενώ η ένταση για την Laurie έχει πέσει, αλλά όχι και για τον θεατή, μιας και δεν έχει δει ότι Michael ξανασηκώθηκε. Όταν δέχεται επίθεση από τον Michael του τραβάει τη μάσκα και βλέπουμε για πρώτη φορά το πρόσωπο του, επιβεβαιώνοντας ότι είναι άνθρωπος. Ο Michael τότε πετάει τη Laurie κάτω και ξαναφοράει γρήγορα τη μάσκα σαν να απαρνιέται την ανθρωπιά του. Διαλέγει τη μάσκα, τον ψυχρό δολοφόνο, το κακό και επιβεβαιώνει τον Dr. Loomis.
Θ: Ναι, ο Myers μέσα στη μοναδική σκηνή που πήγε να τον εξανθρωπίσει, απλά είπε ένα μεγάλο “όχι”, και επιβεβαιώνει πόσο μεγάλο αρχίδι είναι. Πλέον οριστικά διαλέγει την ταυτότητα του. Ο Loomis επεμβαίνει και τον πυροβολεί, δικαιώνοντας έτσι την επιλογή του για το όπλο. Στην τελική, είναι γιατρός του για 15 χρόνια, κάτι παραπάνω ξέρει. Και κάπως έτσι ο Michael Myers πεθ-ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΑ!
Χ: Φυσικά και όχι. Ενώ ο Loomis καθησυχάζει την Laurie ψάχνει να βρει τον Michael και δεν υπάρχει πουθενά. Ε, νομίζω πλέον είναι σίγουρο ότι δεν είναι άνθρωπος. Έχει ξεπεράσει το φυσικό και πλέον ζει στο αστρικό επίπεδο…
Πέρα από την πλάκα όμως ακόμα και στους τίτλους τέλους τον αναφέρουν σαν The Shape.
Η ταινία κλείνει με μια ακολουθία πλάνων από το σπίτι που έγινε η καταδίωξη και τελειώνει με μακρινό από το σπίτι των Myers, με την ανάσα του Michael να συνοδεύει ολόκληρη την ακολουθία.
Cut σε μαύρο panel, πορτοκαλί γράμματα, Halloween.
Και έτσι τελειώνει η ταινία, αλλά ξεκινάει ένα franchise.
Γενικοί σχολιασμοί:
Χρήστος:Η ταινία σε σύγκριση με άλλες ταινίες του είδους, της ίδιας εποχής είχε αρκετά μικρό budget, στο ύψος των 325 χιλιάδων. Για παράδειγμα Dawn of the Dead είχε 650 χιλιάδες, ενώ το Invasion of the Body Snatchers έφτανε τα 3,5 εκατομμύρια. Αυτό δεν την περιόρισε στο να θέσει νέα στάνταρ για το είδος αλλά και το χώρο του κινηματογράφου γενικότερα.
Έδειξε ότι δε χρειάζονται "περίεργα" και θεαματικά πλάνα ή αιματηρά σκηνικά για να είναι κάτι αξιομνημόνευτο και τρομακτικό.
Αυτή η ταινία είναι ο λόγος για την αρχή της χρυσής εποχής του Horror Cinema των 80's.
Η ταινία αν και τρόμου έχει αρκετές κωμικές σκηνές, οι οποίες κάνουν πιο ευχάριστη την εμπειρία της προβολής, χωρίς όμως να διακόπτεται η ροή ή η σοβαρότητα της ταινίας.
Το soundtrack είναι απλά *chef's kiss*. Ο Carpenter έγραψε το τρομερό και μοναδικό θέμα του Michael Myers, το οποίο είναι αναγνωρίσιμο ακόμα και σε παιδιά 43 χρόνια αργότερα.
Θάνος:
Δεν ξέρω αν χρειάζεται να πω πολλά πάνω στο Halloween. Η ταινία που αναγέννησε και επαναπροσδιόρισε το είδος των Slasher, με πολλά αντίγραφα να ακολουθούν (με πρώτο και καλύτερο το Friday The 13th), όπως και ό,τι άλλο έφτιαξε ο μεγάλος μάστορας Carpenter, δεν θα χορτάσω να τη βλέπω. Δυστυχώς, με εξαίρεση το Halloween II -και το Halloween III επειδή είμαι ιδιότροπος- τα sequel είναι μια μαύρη σελίδα για εμένα. Αλλά αυτό είναι το τίμημα που πληρώνεις όταν έχεις τόσο καλή πρώτη ταινία.
Η ένταση χτίζεται σε όλη την ταινία, με πολύ μικρές κωμικές στιγμές ενδιάμεσα για να ρίξει τους τόνους, και ύστερα συνεχίζει να ανεβαίνει. Για να πατήσω πάνω σε αυτό που είπε ο Χρήστος, μερικές φορές για να δημιουργήσεις ατμόσφαιρα στην ταινία σου δεν χρειάζεσαι τίποτα παραπάνω από σπίτια διακοσμημένα για το Halloween, και μια μουσικάρα που έχει σημαδέψει μια ολόκληρη γενιά, και πλέον είναι ιστορική. Βάλε μέσα σε αυτό την προσωποποίηση του κακού, και έχεις μια ταινία αριστουργηματική μέσα στην απλότητα της.
Εναλλακτικά posters (κλικ για να τα δείτε ολόκληρα):
Έδειξε ότι δε χρειάζονται "περίεργα" και θεαματικά πλάνα ή αιματηρά σκηνικά για να είναι κάτι αξιομνημόνευτο και τρομακτικό.
Αυτή η ταινία είναι ο λόγος για την αρχή της χρυσής εποχής του Horror Cinema των 80's.
Η ταινία αν και τρόμου έχει αρκετές κωμικές σκηνές, οι οποίες κάνουν πιο ευχάριστη την εμπειρία της προβολής, χωρίς όμως να διακόπτεται η ροή ή η σοβαρότητα της ταινίας.
Το soundtrack είναι απλά *chef's kiss*. Ο Carpenter έγραψε το τρομερό και μοναδικό θέμα του Michael Myers, το οποίο είναι αναγνωρίσιμο ακόμα και σε παιδιά 43 χρόνια αργότερα.
Δεν ξέρω αν χρειάζεται να πω πολλά πάνω στο Halloween. Η ταινία που αναγέννησε και επαναπροσδιόρισε το είδος των Slasher, με πολλά αντίγραφα να ακολουθούν (με πρώτο και καλύτερο το Friday The 13th), όπως και ό,τι άλλο έφτιαξε ο μεγάλος μάστορας Carpenter, δεν θα χορτάσω να τη βλέπω. Δυστυχώς, με εξαίρεση το Halloween II -και το Halloween III επειδή είμαι ιδιότροπος- τα sequel είναι μια μαύρη σελίδα για εμένα. Αλλά αυτό είναι το τίμημα που πληρώνεις όταν έχεις τόσο καλή πρώτη ταινία.
Η ένταση χτίζεται σε όλη την ταινία, με πολύ μικρές κωμικές στιγμές ενδιάμεσα για να ρίξει τους τόνους, και ύστερα συνεχίζει να ανεβαίνει. Για να πατήσω πάνω σε αυτό που είπε ο Χρήστος, μερικές φορές για να δημιουργήσεις ατμόσφαιρα στην ταινία σου δεν χρειάζεσαι τίποτα παραπάνω από σπίτια διακοσμημένα για το Halloween, και μια μουσικάρα που έχει σημαδέψει μια ολόκληρη γενιά, και πλέον είναι ιστορική. Βάλε μέσα σε αυτό την προσωποποίηση του κακού, και έχεις μια ταινία αριστουργηματική μέσα στην απλότητα της.
Εναλλακτικά posters (κλικ για να τα δείτε ολόκληρα):
Comments
Post a Comment