Malignant | Βλέπω οράματα
Το Malignant αφορά μια γυναίκα που έπειτα από μια σειρά από δυσάρεστα γεγονότα αρχίζει να βλέπει οράματα αποτρόπαιων δολοφονιών. Ο συνδυασμός των τραγωδιών της, με τα οράματα και την αποκάλυψη ότι πρόκειται για αληθινούς φόνους, χτίζουν μια αρκετά ενδιαφέρον ταινία.
Η ταινία είναι ένα παράλογο κατασκεύασμα από όλα τα καλύτερα άλλα και τα χειρότερα στοιχεία των 80's Slasher. Έχει μέχρι και "μοναδικό" σήμα κατατεθέν όπλο δολοφονίας.
Η πρωταγωνίστρια θυμίζει αρκετά Shelley Duvall απο The Shining.
Ειδικά σε 2-3 σκηνές είναι ίδιες, με διαφορά την υποκριτική ικανότητα.
Η ίδια η ταινία είναι μέτρια. Το trailer - και εδώ να πω ότι, παίδες να αποφεύγεται τα trailer, απλά σε προϊδεάζουν για αυτό που πας να δεις και οδηγούν σε απογοήτευση 70% of the time - σε κάνει να πιστεύεις ότι πρόκειται να δεις κάτι σαν το Insidious ή The Conjuring, αλλά όχι. Μερικές φορές αισθάνεται σαν να είναι θρίλερ μυστηρίου για έναν δολοφόνο και άλλες φορές σαν μια ταινία δράσης. Υπάρχουν στοιχεία τρόμου, σίγουρα, αλλά όχι όπως θα περίμενε κανείς για μια ταινία James Wan. Αισθάνεται σαν μια ταινία που έγινε για την τηλεόραση με μέσαίου προς χαμηλού επιπέδου budget.
Παρόλα τα αρνητικά, από αισθητική η ταινία σπέρνει.
Η 70's - 80's αισθητική είναι αρκετά αναζωογονητική και η ίδια η ταινία είναι πραγματικά ανατριχιαστική και καταφέρνει να ενώσει τα είδη που εμπλέκει σε κάτι ολοκληρωμένο.
Είναι ιδιόμορφο, διαφορετικό και ΟΚ, είναι λίγο χάλια/περίεργο, αλλά είναι όλα αυτά τα περίεργα πράγματα που με κάνουν να το βλέπω ως ενδιαφέρον και - hear me out - πιθανό cult classic.
Έχει μερικά υπέροχα shots και οι κινηματογραφικές τεχνικές σε αρκετές σκηνές είναι αρκετά ευχάριστες στο μάτι. Ειδικά στην αρχή της ταινίας, που η πρωταγωνίστρια τρέχει από δωμάτιο σε δωμάτια και η κάμερα σπάει τον τέταρτο τοίχο και είναι πάνω από το σπίτι (εκτός σκηνικού) και την ακολουθεί.
Πραγματικά τη λάτρεψα αυτή τη σκηνή και την θεώρησα αρκετά cool.
 |
| Αλλο ενα αρκετα cool shot |
Έχει τη δική της λογική ακολουθία και όντως βγάζει νόημα αλλά αφήνει πολλά πράγματα στον αέρα, ανεξήγητα ή είναι πλήρως χαζά.
Οι χαρακτήρες δεν αναπτύσσονται και πολύ, εισάγονται απότομα και δεν έχεις κάποια πραγματική σύνδεση ή ενδιαφέρον για αρκετούς από αυτούς.
Το τέλος της ταινίας είναι ένα χάος. Η αυλαία πέφτει, ναι, έχει κλείσιμο αλλά θα μπορούσε να εκτελεστεί και καλύτερα.
Ο James Wan σίγουρα πήρα πολλά ρίσκα αλλά νομίζω ότι ήταν για καλό.
Ήταν ευχάριστη προβολή και σε μερικά σημεία γέλασα και σχολίαζα με την παρέα μου την ακυρότητα της σκηνής (πχ να φεύγουν για το νοσοκομείο απόγευμα και να φτάνουν στη μέση της νύχτας με όλα να είναι κατάμαυρα).
Δεν είναι και διαμάντι αλλά είναι καλύτερο από ότι έχει κυκλοφορήσει φέτος μέχρι στιγμής και έχω δει. (Πρέπει να δω Gaia, Old και Don't Breathe 2).
Προτείνω να προβληθεί με παρέα.
Comments
Post a Comment