(Φιλο)Σοφίες Του Trek | #1

TNG: The Last Outpost

-Αυτό που μου αρέσει με το Star Trek είναι ότι κοιτάει τον κόσμο με ελπίδα. Δεν απεικονίζει το μέλλον ως δυστοπικό, όπως πολλά άλλα franchises επιστημονικής φαντασίας: δεν γίνεται πόλεμος για κάποια πρώτη ύλη, ούτε είμαστε αυστηρά χωρισμένοι σε κοινωνικές ή οικονομικές κάστες, με τους δυνατούς να εκμεταλλεύονται τους αδύναμους για διασκέδαση. Το Star Trek εμπιστεύεται αρκετά την ανθρώπινη νοημοσύνη ώστε να θεωρεί πως μέχρι τότε θα έχουν λυθεί τέτοια θέματα, και η απεικόνιση είναι πολύ πιο κοντά στην ουτοπία∙ και πάλι όμως παρουσιάζονται προβλήματα. Αυτό είναι ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα που σου δίνει: όσο κοντά στην τελειότητα και να είσαι, η ζωή πάντα θα σου βάζει εμπόδια. Μέσα από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι χαρακτήρες της σειράς λοιπόν, εμείς ερχόμαστε σε επαφή με ιδέες που επιχειρούν να μας δείξουν τι πρέπει να γίνει για να καλυτερεύσει ο κόσμος. Αυτή είναι μία από αυτές.-

Star Trek: The Next Generation 

Επεισόδιο: The Last Outpost

Περίληψη: 

Καθώς το Enterprise κυνηγάει έναν σκάφος των Ferengi για να ανακτήσει ένα κλεμμένο εξάρτημα, όταν περνούν δίπλα από έναν πλανήτη και τα 2 σκάφη χάνουν την ενέργεια τους και ακινητοποιούνται. Αρχικά, κάθε πλευρά είναι πεπεισμένη πως η άλλη είναι υπεύθυνη για την κατάσταση, σύντομα όμως μαθαίνουν πως όλα γίνονται εξ αιτίας του πλανήτη, και έτσι προσπαθούν να έχουν μια στοιχειώδη συνεργασία για να λύσουν το κοινό τους πρόβλημα. Διακτινίζοντας πλήρωμα πάνω στον πλανήτη, τα μέλη του Enterprise συναντούν τους Ferengi, και σύντομα λόγω ενός διαπληκτισμού που ξεσπάει, ξυπνάει η πύλη 63, ένας φύλακας της αυτοκρατορίας Tkon στην οποία άνηκε ο πλανήτης πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια, πλέον εξαφανισμένη. Οι Ferengi προσπαθούν μέσω ύπουλων τεχνασμάτων να εξαπατήσουν τον φύλακα, που θέτει μια δοκιμασία την οποία ο Riker, πρώτος αξιωματικός του Enterprise, καταφέρνει να περάσει, και να πείσει τον φύλακα να ελευθερώσει το σκάφος του.

Όπως αναφέρει και η πύλη 63 μέσα στο επεισόδιο, ο λόγος που δεν κατέστρεψε και τα δύο αστρόπλοια παρά την φανερή φιλοπόλεμη τους συμπεριφορά, είναι ότι κίνησε την περιέργεια του η συνεργασία που προέκυψε. Έγραψα στο review μου για το In The Loop πως, οι άνθρωποι, όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μεγάλα προβλήματα συμβιβαζόμαστε και ενεργούμε ομαδικά, ακόμα και αν δεν υπάρχουν καλές σχέσεις στην "ομάδα". Η ίδια θεματική ακριβώς παρουσιάζεται εδώ πέρα, όταν ο Captain Picard ζητάει από του Ferengi να δουλέψουν μαζί, ώστε να αυξήσουν τις πιθανότητες να λυθεί το κοινό τους πρόβλημα. Ένα πραγματικό ταλέντο της ανθρώπινης φυλής: το να αναγνωρίζουμε το μεγαλύτερο πρόβλημα, και να είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε τα πάντα για να το λύσουμε, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να συμμαχήσουμε με τους εχθρούς μας.

Η δεύτερη, και πιο ενδιαφέρουσα θεματική για εμένα στο επεισόδιο, έρχεται στην συζήτηση του Riker με την πύλη μετά το πέρας της δοκιμασίας, όταν η δεύτερη προσφέρεται να καταστρέψει του Ferengi. Και εκεί είναι που ο Riker μας δείχνει τι σημαίνει πραγματική πρόοδος για την ανθρωπότητα.

-Και τι με αυτούς; Να τους καταστρέψω;
-Τότε δεν θα μάθαιναν τίποτα.
-Τι κι αν δεν μάθουν ποτέ, Riker?
-Τους βλέπω πολύ όπως ήμαστε εμείς εκατοντάδες χρόνια πριν. Όμως με την τεχνολογία που έχουν τώρα, είναι πολύ επικίνδυνοι. Αλλά δύσκολα μπορούμε να μισήσουμε κάτι που ήμαστε κάποτε. Μπορεί να μεγαλώσουν. Και να μάθουν.
-Και να μάθουν τρόπους να σας καταστρέψουν.
-Οι αξίες μας απαιτούν να αντιμετωπίσουμε αυτήν την πιθανότητα.

Αυτό είναι για μένα όλη η σοφία του επεισοδίου, αν όχι της σειράς. Το The Last Outpost καταφέρνει μέσα σε 10 γραμμές διαλόγου, να τονίσει με μη προσβλητικό τρόπο το πόσο πίσω είμαστε συνολικά∙ όταν στην οθόνη υπάρχει ένας άνθρωπος και μια πρωτόγονη φυλή πονηρών και πανούργων διαστημικών Goblin, εάν γίνεται υπαινιγμός πως μοιάζεις περισσότερο με τα δεύτερα, πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι. Ίσως είναι καιρός να σταματήσεις να ενδιαφέρεσαι αποκλειστικά για το προσωπικό σου κέρδος, να δουλέψεις στον εαυτό σου, και ύστερα να συνειδητοποιήσεις ότι στόχος σου θα έπρεπε να είναι να προχωρήσει -και να προοδεύσει- το είδος, και όχι το άτομο.

Σε αυτήν την φράση του, ο Riker μας τονίζει πόσο αναγκαίο είναι να αλλάξουμε, χωρίς να αισθανόμαστε πως παλαιότερα ήμαστε αποκρουστικοί. Το παρελθόν μας είναι για να μαθαίνουμε, ώστε να φτιάξουμε το μέλλον μας καλύτερα. Η ειλικρινής νίκη του Riker ενάντια στα ύπουλα κόλπα των Ferengi σηματοδοτεί για εμένα την ελπίδα για νίκη της επιστήμης, της αλληλεγγύης, και της εξέλιξης, έναντι της πονηριάς, της απληστίας, και της επιθετικότητας.