The Millennium Bug | Η χειρότερη ταινία που έχω δει.

Έχετε δει ποτε ταινία και σκεφτήκατε μετα, "θέλω πισω αυτα τα 90 λεπτά";

Αυτη η σκέψη περνούσε απο το μυαλό μου απο τα μισά ακόμη της συγκεκριμένης ταινίας.

Το The Millennium Bug το είχα δει για πρώτη φορα γύρω στα τέλη του 2011 με αρχές του 2012, 12 - 13 χρονών εγώ τότε, το είχα νοικιάσει σε DVD απο το Video Club για Horror Night. Το πήρα γιατί έψαχνα για φρέσκο monster movie και μόλις είχε κυκλοφορήσει.

Δεν θυμάμαι τους λόγους για τους οποίους δε μου άρεσε τότε, μιας και ήμουν ένας έφηβος που εντυπωσιαζόταν εύκολα, αλλα απο περιέργεια έκατσα και την ξαναείδα πρόσφατα. 

Είναι όντως τόσο κακή όσο τη θυμάμαι;

Μερικές φορές πρέπει απλά να εμπιστεύεσαι τις αναμνήσεις σου (όσο θολές και αν είναι) και το ένστικτό σου.

Μπορώ να πώ με σιγουρία οτι είναι στις TOP 5 χειρότερες ταινίες που έχω δει.

Η πλοκή έχει ώς εξής:
Μια οικογένεια, οι Haskins πάνε εκδρομή στα απομονωμένα δάση των βουνών Sierra Diablos για να αποφύγουν την υστερία που υπάρχει γύρω απο την αλλαγή της χιλιετίας (Y2K Hysteria). Εκεί μια οικογένεια βλάχων (hillbilly) οι Crawfords τους απαγάγουν και τα βασανηστήρια ξεκινούν. So far, so good. Λίγο πλοκή The Hills Have Eyes, το προσπερνούμε. Και μετά! Ένα τεράστιο τέρας βγαίνει απο τα έγκατα της γης…
Τι;

Πώς φτάσαμε εδω;
Αντικειμενικά ο λόγος που θα δείς την ταινία είναι για το τέρας, απλά αντί να παρουσιάσει το concept απο την αρχή, σου δείχνει πρώτα λίγο filler με πλόκή απο άλλη ταινία…

Ένα απο τα studio που πήραν μέρος στην παραγωγή αυτής της ταινίας ονομάζεται NO CGI FIMS.

Και πέραν του λογότυπού τους στην εισαγωγή που ειρωνικά είναι CGI, όλη η υπόλοιπη ταινία δέν περιέχει CGI. Όλα τα special effects (FX) είναι μαριονέτες και κούκλες και στα πλάνα με το σκουλίκι χρησιμοποιούν μινιατούρες για το σκηνικό. Η δουλεία που έριξαν στα miniature sets είναι αρκετά καλή και είναι ένα απο τα ελάχιστα θετικά που έχει η ταινία.

Ο σχεδιασμός του τέρατος είναι αρκετά καλός και πρωτύτυπος, αν και τα ηχητικά εφέ που το συνοδεύουν δεν το κολακεύουν και πολύ.

Συλλογικά τα FX θυμίζουν ταινίες του 70 και του 80.

Οι σκηνές με τους θανάτους είναι... κάπως. Υπερβολικές ποσότητες αίμα, η χρήση μαριονέτας είναι αρκετά εμφανής σε σημείο που νομίζεις οτι δε προσπάθησαν καν να το κρύψουν και ο κάθε θάνατος φαντάζει κωμικός παρά κάτι το οποίο θα έπρεπε να σε κάνει να νιώθεις φόβο και αηδία.

 

Τα σκηνικά είναι ΟΚ και τα ελάχιστα αντικείμενα που υπάρχουν ταιριάζουν μέσα στα σκηνικά και με το γενικό θέμα.

Η ταινία είναι γυρισμένη βράδυ και ο φωτισμός είναι κακός προς απαίσιος, είναι αρκετά δύσκολο να δεις το οτιδήποτε.

Σε αρκετές σκηνές οι χαρακτήρες φαίνονται σαν να τους έκανα edit μέσα στη ταινία στο post-production.

Το camera work δεν είναι πολύ καλό αλλά όχι και άσχημο. Whip pannings, zooms και γωνίες, στάνταρ πράγματα, τίποτα το ενδιαφέρον.

Αρκετά jump scares τα οποία δεν είναι και πολύ αποτελεσματικά…

Οι χαρακτήρες είναι αδιάφοροι και η υποκριτική ικανότητα των ηθοποιών σίγουρα δε βοηθά.

Εξαίρεση εδώ είναι η Jessica Postrozny (Joany Haskin) που κατάφερε να υποδείξει μερικές υπέροχες δραματικές στιγμές παρά τη γελοιότητα της υπόλοιπης ταινίας, καθώς και ο John Charles Meyer (Billa Crawford) που προσωπικά μου άρεσε.

Οι περισσότεροι χαρακτήρες μέσα στη ταινία είναι μέλη της οικογένειάς Crawford και θυμίζουν αρκέτα την οικογένεια απο το Texas Chainsaw Massacre. Το ότι έχει ξαναγίνει σαν concept δεν σημαίνει οτι είναι απαραίτητα κακό, αλλα επειδή είναι κακή η ταινία φαίνεται πολύ περισσότερο.

Τόσο όμορφο κοστούμι, χαραμίζεται...

Μια βαρετή ταινία, με βαρετούς χαρακτήρες και δανεισμένα στοιχεία, όπου μέχρι να εμφανιστεί ο πραγματικός πρωταγωνιστής - το τέρας - έχεις ήδη χάσει το ενδιαφέρον σου.

Για να μη παρεξηγηθώ: κατα τη διάρκεια της ταινίας αρκετά πράγματα συμβαίνουν αλλα συνήθως χωρίς λόγο και αιτία, χωρίς ενδιαφέρον. Πραγματικά λείπει η οποιαδήποτε ανησυχία που θα μπορούσες να νιώσει για οποιονδήποτε από τους χαρακτήρες και με τα γεγονότα να λαμβάνουν τόπο σε μια συγκεκριμένη και απομακρυσμένη δασική περιοχή, η μεγαλύτερη απειλή που θα μπορούσε να αποτελέσει το τέρας για την ανθρωπότητα δεν το περνά στο θεατή. 

Για μια ταινία που λέγεται The Millennium Bug και με το όλο set up που έγινε στην αρχή με το Y2K, δεν οδήγησε πουθενά. Η ταινία διαδραματίζεται τη παραμονή πρωτοχρονιάς 1999 και η οικογένεια γιορτάζει την αλλαγή του χρόνου μεσα στο δάσος, αλλα δεν υπάρχει καμία πραγματική συσχέτιση μεταξύ του φόβου ότι οι υπολογιστές θα κλείσουν παγκοσμίως στις αρχές του 21ου αιώνα και με οποιοδήποτε από τα γεγονότα στην ταινία.

Κλείνοντας θέλω να πω ότι δεν θα τη χαρακτήριζα καν Β-movie είναι αρκετά πιο κάτω στην αλφαβήτα. Είχε τις (μηδαμινές) στιγμές του και πέραν του τέρατος, οι θανάτοι και η κακή υποκριτική ικανότητα ήταν αυτο που έκανα την ταινία παρακολουθείται γιατι της δώσανε κωμικό χαρακτήρα.

Αξίζει να την δείς;

Αν δεν έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις ή κάτι καλύτερο να δείς. Βγές για ένα περπάτημα.

Αξίζει τον χρόνο σου;

Ο Χ Ι

Άν η ταινία ήταν τραγούδι, θα ήταν το original recording του St. Anger των Metallica, αλλα ΜΟΝΟ τα drums.

Και τίποτα αλλο.