The Invisible Guest | Η αληθοφάνεια βασίζεται σε λεπτομέρειες.
Είναι από τις αγαπημένες μου ταινίες μυστηρίου που γέννησε το Ισπανικό cinema τα τελευταία χρόνια και μια ταινία που ο φίλος και συνιδιοκτήτης αυτού του site, Θανάσης, μου πρότεινε στις αρχές του 2020.
Η ταινία έχει διάρκεια 2 ώρες και 46 λεπτά. Κατάλληλος χρόνος, κατά τη γνώμη μου, για να λάμψει ολοκληρωτικά. Ξεκινάει μέσα σε ένα δωμάτιο με τον Doria και την Goodman να συστήνονται και να κάνουν μια μικρή ανασκόπηση των γεγονότων από την αρχή μέχρι και το σημείο της υποτιθέμενης δολοφονίας για την οποία κατηγορείται.
Η ροή της ταινίας είναι λίγο αργή στα αρχικά στάδια, αλλά όσο προχωράει η πλοκή και το μυστήριο ξεδιπλώνει σε κρατάει κολλημένο.
Η δουλεία του σκηνοθέτη και σεναριογράφου, Oriol Paulo, στο πόσο καλά έχει χτίσει και αφηγείται την ιστορία και ο τρόπος με τον οποίο χειραγωγεί τον θεατή είναι αριστοτεχνικά κατασκευασμένο, πράγμα που έχει ξανακάνει στην προηγούμενη ταινία του El Cuerpo (The Body), αλλά αυτή τη φορά ακόμα καλύτερα. Σχεδόν σε επίπεδο τελειότητας.
Οι εντάσεις μεταξύ των δύο - η Goodman που προσπαθεί να του αποσπάσει όλη την αλήθεια για να δημιουργήσουν την τέλεια υπεράσπιση αλλά και ο Doria που αποκρύπτει στοιχεία για να προστατέψει τον εαυτό του, την καριέρα του και την οικογένεια του - κάνουν την αφήγηση αινιγματική, αφήνοντας τον θεατή να νιώθει σαν να ξέρει επιτέλους τι συμβαίνει, απλώς για να διαλύσει τις προσδοκίες με νέες λεπτομέρειες και σοκαριστικές αλήθειες.
Ο τρόπος με τον οποίο κυλά η ιστορία, η αφήγηση από διαφορετικές οπτικές γωνίες και κάθε μια λεπτομέρεια που προσθέτετε ή αφαιρείται κάθε φορά που η Goodman εξετάζει την ιστορία του Doria είναι πλήρως διασκεδαστικό.
Η σημασία που δίνει η ταινία σε κάθε λεπτομέρεια είναι αξιοθαύμαστη.
Μερικές πρέπει να τις "πιάσει" ο θεατής από μόνος του, ένω άλλες επιστρέφει η ταινία σε αυτές.
Μερικές φορές δίνει λίγο υπερβολική σημασία στις λεπτομέρειες.
Όπως ανέφερα και πιο πάνω είναι, από τις αγαπημένες μου ταινίες μυστηρίου και ίσως να είμαι λίγο προκατειλημμένος, αλλά μια κριτική που θα της δώσω είναι ότι οι εναλλαγές στα πιθανά σενάρια, αν και μου άρεσαν, καταλαβαίνω ότι μπορεί να κουράσουν κάποιους. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι ανατροπές, είναι μια προσπάθεια της ταινίας να μπερδέψει και να ξεγελάσει τον θεατή αλλά μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να νιώσει κάποιος ότι σε κατακλύζει με αυτές. Προσωπικά, όχι μόνο δε με κούρασε, με διασκέδασε.
Η δουλεία του σκηνοθέτη και σεναριογράφου, Oriol Paulo, στο πόσο καλά έχει χτίσει και αφηγείται την ιστορία και ο τρόπος με τον οποίο χειραγωγεί τον θεατή είναι αριστοτεχνικά κατασκευασμένο, πράγμα που έχει ξανακάνει στην προηγούμενη ταινία του El Cuerpo (The Body), αλλά αυτή τη φορά ακόμα καλύτερα. Σχεδόν σε επίπεδο τελειότητας.
Οι εντάσεις μεταξύ των δύο - η Goodman που προσπαθεί να του αποσπάσει όλη την αλήθεια για να δημιουργήσουν την τέλεια υπεράσπιση αλλά και ο Doria που αποκρύπτει στοιχεία για να προστατέψει τον εαυτό του, την καριέρα του και την οικογένεια του - κάνουν την αφήγηση αινιγματική, αφήνοντας τον θεατή να νιώθει σαν να ξέρει επιτέλους τι συμβαίνει, απλώς για να διαλύσει τις προσδοκίες με νέες λεπτομέρειες και σοκαριστικές αλήθειες.
Ο τρόπος με τον οποίο κυλά η ιστορία, η αφήγηση από διαφορετικές οπτικές γωνίες και κάθε μια λεπτομέρεια που προσθέτετε ή αφαιρείται κάθε φορά που η Goodman εξετάζει την ιστορία του Doria είναι πλήρως διασκεδαστικό.
Η σημασία που δίνει η ταινία σε κάθε λεπτομέρεια είναι αξιοθαύμαστη.
Μερικές πρέπει να τις "πιάσει" ο θεατής από μόνος του, ένω άλλες επιστρέφει η ταινία σε αυτές.
Μερικές φορές δίνει λίγο υπερβολική σημασία στις λεπτομέρειες.
Όπως ανέφερα και πιο πάνω είναι, από τις αγαπημένες μου ταινίες μυστηρίου και ίσως να είμαι λίγο προκατειλημμένος, αλλά μια κριτική που θα της δώσω είναι ότι οι εναλλαγές στα πιθανά σενάρια, αν και μου άρεσαν, καταλαβαίνω ότι μπορεί να κουράσουν κάποιους. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι ανατροπές, είναι μια προσπάθεια της ταινίας να μπερδέψει και να ξεγελάσει τον θεατή αλλά μπορώ να καταλάβω πως μπορεί να νιώσει κάποιος ότι σε κατακλύζει με αυτές. Προσωπικά, όχι μόνο δε με κούρασε, με διασκέδασε.
 |
| Virginia Goodman: Your testimony has holes, and I need details |
Το Cast είναι οι κατάλληλοι για κάθε ρόλο. Όλοι τους έχουν δώσει το 100% τους και φαίνεται.
Στους κύριους ρόλους ο Mario Casas ως Doria και η Ana Wagener ως Goodman δίνουν ρέστα, καθώς και η Bárbara Lennie στον ρόλο της Laura Videl.
Αλλά υπερβολικά πολύ μου άρεσε και ο ρόλος του Jose Coronado ως Tomás Garrido, ο οποίος έχει ξανασυνεργαστεί με τον Paulo στο The Body.
Η εικονογραφία της ταινίας είναι όμορφη. Mε ανοιχτά πλάνα που δεν κουράζουν και κοντινά στους χαρακτήρες και τις εκφράσεις τους. Μερικές φορές παραπλανητική αλλά συνήθως έμφαση στις λεπτομέρειες. Η μουσική από την άλλη πλευρά, πολλές φορές δεν είναι καν αντιληπτή, συνοδεύει την ιστορία σαν ένα κομμάτι της και όχι κάτι το εξωτερικό. Σε σκηνές που θέλει να δώσει έμφαση και στο κλείσιμο της ταινίας χρησιμοποιεί ένα φανταστικό soundtrack που νομίζω ότι τίποτα δε θα μπορούσε να το αντικαταστήσει.
Και για αυτόν τον λόγο πιστεύω ότι αν το Contratiempo ήταν τραγούδι θα ήταν το ίδιο του το soundtrack:
Comments
Post a Comment