Babadook | Πένθος, τραύματα και παιδικά βιβλία.

 

Το Babadook είναι... περίεργη ταινία.

Όχι με την εξωπραγματική, εκκεντρική ή ανορθόδοξη έννοια, αν και είναι όλα τα προηγούμενα, αλλά με τα βασικά στοιχεία στα οποία επικεντρώνεται.

Τα κεντρικά θέματα της ταινίας είναι το πένθος, η μοναξιά, η απόγνωση και η κατάθλιψη, προβαλλόμενα σαν ένα δράμα/thriller αλλά περασμένα μέσα από ένα φίλτρο τρόμου.

Στην ταινία πρωταγωνιστεί η Essie Davis στον ρόλο της Amelia Vanek.

Μια μητέρα που ακόμη προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον θάνατο του άντρα της, γεμάτη άγχος για το πώς θα καταφέρει να μεγαλώσει μόνη της τον μοναχογιό της, ο οποίος δεν είναι και το πιο εύκολο παιδί.

Από τη πρώτη σκηνή της ταινίας ακόμη, προμηνύονται αρκετά plot points που θα εξηγηθούν αργότερα. Τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά για την Amelia και σε αυτό συνεισφέρει αρκετά ο γιος της.

Ο γιος - Samuel - στην αρχή μπορεί να φανεί ενοχλητικός, με τους "χαζούς" του φόβους και την βίαιη συμπεριφορά του απέναντι σε καταστάσεις, αλλά είναι ακριβώς το πώς θα ενεργούσε ένα παιδί κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Αρκετές φορές έρχονται απέναντι ο ένας στον άλλον δημιουργώντας εντάσεις και αυτό χτίζει ένα πιο ρεαλιστικό σκηνικό. Αλλά στο τέλος της μέρας ο ένας "τρέφεται" από τον άλλον.

Η ταινία είναι ένα suspense-fest. Υπάρχει πάντα μια ένταση, όπως υπάρχει και μια υποκειμενική ανησυχία σε κάθε σκηνή, σκηνές γεμάτες ψυχρότητα και μια μακάβρια ανατριχίλα. Η υπέροχη κινηματογραφία και η χρωματική παλέτα της ταινίας παίρναν και αυτά με τη σειρά τους μια αίσθηση μελαγχολίας και κατάθλιψης.

Η επιλογή της μουσική και των ηχητικών εφέ πραγματικά μετατρέπουν της σκηνές με υπερένταση και αγωνία σε κάτι το όντως τρομακτικό.

Λίγα λόγια για τον Babadook.

Ο Babadook έχει… πρακτικότητα. (Ποιος θα το φανταζόταν!)

Αλλά σοβαρά, είναι τρομακτικός. Η εμφάνιση του προκαλεί δέος, δεν υπάρχουν τρανταχτά, δυσάρεστα ή παράλογα jump-scares, και η έλλειψη gore του δίνει μια ξεχωριστή "δύναμη" σαν παρουσία, σε σχέση με άλλες ταινίες τρόμου, γιατί δεν προβάλλεται υπερβολικά.

Δεν χρησιμοποιείται σαν prop που ο μόνος του σκοπός είναι να βγάλει την ταινία από την "κοιλία" που πάει να δημιουργήσει και να ξυπνήσει τον θεατή. Κάθε του εμφάνιση είναι ξεχωριστή, προκαλεί τρόμο και σίγουρα θα κοιτάξετε και εσείς την ντουλάπα σας το βράδυ για να νιώσετε πιο ασφαλείς.

Κλείνοντας θέλω να πω ότι είναι μια ψυχολογική ταινία τρόμου που κλονίζει.

Η Essie Davis δίνει ρέστα στον ρόλο της και πραγματικά αξίζει βραβεία.

Η Jennifer Kent κατάφερε να γράψει και να σκηνοθετήσει ένα αριστούργημα και να επανεφεύρει το είδους του τρόμου. (Μαζί με Ari Aster [Hereditary και Midsommar] και Robert Egger [The VVitch και The Lighthouse] reviews από τα οποία θα έρθουν στο μέλλον ;^) )

Όπως πάντα σας προτείνω να τη δείτε από μόνοι σας και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.

Αν το Babadook ήταν τραγούδι θα ήταν το:

They Came Wearing Mask | Peter Gundry